Zrealizowane projekty – PDMD

PROJEKTY ZREALIZOWANE DZIĘKI DZIECIOM I ANIMATOROM Z PAPIESKIEGO DZIEŁA MISYJNEGO DZIECI W POLSCE

W 2021 roku wszystkie ofiary od dzieci z Polski wyniosły 1 650 473,26 zł. Dzięki temu udało się pomóc w realizacji 60 projektów przydzielonych nam przez Ojca Świętego za pośrednictwem Dykasterii ds. Ewangelizacji. Pomogliśmy na dwóch kontynentach: w Azji i Afryce, w 11 państwach, takich jak: Libia, Madagaskar, Maroko, Nigeria, Rwanda, Tanzania, Indie, Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, Uzbekistan.

Podział projektów ze względu na kategorię przedstawia się następująco:

– edukacja (przedszkola, szkoły, ochronki, podręczniki, pomoce szkolne, wyrównywanie szans edukacyjnych itp.) – 15 projektów,

– ochrona zdrowia i życia (ambulatoria, szpitaliki, dożywianie dzieci, studnie z czystą wodą, ośrodki dla matek oczekujących narodzin dzieci i z małymi dziećmi) – 12 projektów,

– duszpasterstwo parafialne (prowadzenie grup dziecięcych w parafiach, spotkania parafialne, formacja dzieci przy parafiach, świetlice) – 12 projektów,

– domy dziecka, bursy, internaty – 11 projektów,

– tzw. pomoc zwyczajna (pomoc diecezjom w organizowaniu duszpasterstwa dzieci oraz prowadzenia różnych ośrodków) – 10 projektów.

PRZYKŁADOWE PROJEKTY 2021/2022 (sfinansowane dzięki pomocy dzieci z Polski)

1. KAZACHSTAN – diecezja AŁMATY

Objętych projektem jest 157 dzieci do 14. roku życia. Zakup jedzenia, leków, zabawek, pomocy szkolnych. Opłacenie elektryczności i wody.

W tym 42 dzieci od 0 do 14 lat zamieszkałych w parafialnym domu dziecka. To jedyny w Kazachstanie taki dom. Jest zorganizowany jak zespół rodzinnych domów dziecka, to znaczy jest 5 domów, w których w mniejszych grupach mieszkają dzieci ze swoimi opiekunami, starając się prowadzić domy, dbając o nie, wspólnie sprzątając, gotując itp. Całość jest w pełni prywatna, utrzymywana przez Parafię Najświętszej Trójcy, gdzie proboszczem jest ks. Artus Zaraś.

2. UZBEKISTAN – TASZKENT

Projekt obejmuje około 40 dzieci w Centrum Edukacyjno-Wychowawczym (oratorium) prowadzonym przez siostry miłosierdzia św. Wincentego à Paulo (szarytki) przy Parafii Najświętszego Serca Jezusowego.

Codziennie od 13.00 do 16.30 dzieci mają możliwość przebywania w Centrum. Odrabiają tam lekcje, uczą się języków obcych, gry na instrumentach, gotowania, majsterkowania, dbania o siebie. Jest to sposób na pomoc w rozwoju dzieci zarówno intelektualnym, moralnym, społecznym, jak i duchowym. Jest to jedyne miejsce w Taszkencie, gdzie dzieci mogą przyjść po szkole, żeby nie spędzać czasu na ulicach. Nauka i zabawa w Centrum pomaga im uwierzyć w siebie, odkryć talenty i wzrastać.

Projekt pozwolił sfinansować roczne wyżywienie, środki higieniczne, materiały dydaktyczne, zabawki oraz opłaty za media i pracę personelu pomocniczego. Pomógł również w zakupie biletów dla dzieci na dojazd do oratorium.

3. UZBEKISTAN – SAMARKANDA

Centrum spotkań i formacji dla około 25 dzieci prowadzone przez o. Cristiana Ariela Alvareza przy Parafii św. Jana Chrzciciela.

Podobnie jak w Taszkencie, to jedyne miejsce w mieście, które daje dzieciom i młodzieży możliwość spędzania czasu po szkole, dbając jednocześnie o rozwój i formację. Dzieciaki mają możliwość nauki języka włoskiego, gry na gitarze oraz rozwijania innych talentów.

Sfinansowanie projektu pomogło w wyżywieniu dzieci oraz w zapewnieniu wszelkich pomocy do stworzenia miejsca bezpiecznego i pomagającego w odpowiednim rozwoju.

4. KIRGISTAN – Centrum dziecięce nad jeziorem Issyk-kul

Projektem zostało objętych 140 dzieci, dla których br. Damian Wojciechowski SJ zorganizował letni obóz rehabilitacyjno-wypoczynkowy.

Centrum działa od 12 lat. W ciągu roku organizuje turnusy dla 30–40 grup dzieci (około 1000 dzieci). Większość z nich to sieroty i półsieroty oraz dzieci z rodzin ubogich.

Co roku organizowane są również obozy wakacyjne dla najbardziej potrzebujących, szczególnie ze względu na problemy zdrowotne dzieci wymagających szeroko rozumianej rehabilitacji.

5. TADŻYKISTAN – Missio siu iuris

Jedyne centrum oratorium w Tadżykistanie dla ponad 40 dzieci. Gromadzi dzieci, które zwykle spędzają czas na ulicach.

Projekt pomógł nie tylko w zapewnieniu potrzebnego wyżywienia, środków higienicznych i materiałów edukacyjnych, lecz także transportu, który pozwala odnajdywać dzieci na ulicach i przywozić do oratorium.

6. INDIE – diecezja AGARTALA

Projekt zapewnił zbiornik wodny, filtry i pompy dla 1100 uczniów szkoły św. Józefa.

Czysta woda była tu niezbędna. Choć istnieje pewien zasób wody w glebie, to jest jej bardzo mało, a ponadto ma wysoką zawartość żelaza i innych minerałów. Używanie jej powoduje, że dzieci chorują. Większość z nich dostaje wysypki skórnej.

Również rząd domaga się zagwarantowania w szkole wody zdatnej do picia.

Odpowiedzialnym za projekt jest o. Antony Balan – dyrektor szkoły.

7. INDIE, diecezje AGARTALA i AHMEDABAD

Sześcioma różnymi projektami objęte zostały 724 dziewczynki w szkołach, domach dziecka i internatach.

Sytuacja kobiet, a szczególnie dziewcząt w Indiach jest bardzo trudna. Dziewczynki nie są „chciane” i doceniane w społeczeństwie. Są porzucane lub mordowane jako noworodki. Jeśli przeżyją, zwykle nie mają zapewnionej opieki, edukacji, możliwości rozwoju.

Projekty realizowane dzięki pomocy PDM zapewniają ochronę życia i zdrowia dziewczynek, oferując im opiekę, edukację i pomoc medyczną. Pomoc skierowana jest do dzieci ze wszystkich kast oraz różnych wyznań – pochodzą zarówno z rodzin chrześcijańskich, Hindi, jak i z rodzin z różnych religii plemiennych.