Św. Arnold Janssen

Założyciel trzech zgromadzeń zakonnych o charyzmacie misyjnym:
– Zgromadzenia Słowa Bożego (SVD, księża werbiści)
– Misyjnego Zgromadzenia Sióstr Służebnic Ducha Świętego (SSpS)
– Zgromadzenia Sióstr Służebnic Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji (SSpSAP)

Arnold Janssen urodził się 5 listopada 1837 r. w Goch, w prowincji Pruska Nadrenia, nieopodal granicy niemiecko-holenderskiej. W wieku siedmiu lat rozpoczął naukę w miejscowej szkole podstawowej. Cztery lata później trafił do nowo otwartej szkoły średniej, gdzie mogli dalej się kształcić zdolniejsi chłopcy.

   Mając za sobą zaledwie półtora roku nauki, we wrześniu 1849 r., zgłosił się do Gaesdonck, gdzie w byłym klasztorze augustianów założono seminarium dla chłopców z wyższymi klasami gimnazjalnymi. Egzamin wstępny zdał pomyślnie, jednak później braki okazały się na tyle duże, że musiał powtarzać rok. Poza tym nauka szła mu dobrze. Odkrył w sobie upodobanie do matematyki. W językach zaś, które mniej mu odpowiadały, jedynie dzięki wielkiej pilności przezwyciężał kłopoty.

   W 1855 r. udał się do Münster, gdzie zdał egzamin maturalny. Chciał studiować teologię, ale nie miał ukończonych osiemnastu lat, a diecezja Münster miała wystarczającą liczbę kapłanów, biskup Müller zezwolił mu na studia matematyczne. I tak od jesieni tego roku był słuchaczem wykładów w Królewskiej Akademii w Münster. Około Wielkanocy 1857 r. przeniósł się do Bonn. Dwa lata później przystąpił do egzaminów na wyższy stopień nauczycielski, które zdał pomyślnie. Jeszcze przez dwa miesiące słuchał wykładów z teologii w Bonn, po czym przeniósł się do seminarium w Münster. 15 sierpnia 1861 roku otrzymał święcenia kapłańskie.

   Zaraz po święceniach rozpoczął pracę w gimnazjum w Bocholt. Prowadził niższe klasy. Uczył matematyki, łaciny, niemieckiego, francuskiego, geografii i kaligrafii. W międzyczasie pracował także jako wikary w Bocholt. W międzyczasie wydał broszury propagujące Apostolstwo Modlitwy, a w roku 1869 mianowano go jego dyrektorem diecezjalnym. W 1873 r. przeniósł się do Kempen, gdzie został duszpasterzem i nauczycielem w liceum sióstr urszulanek. Tam rozpoczął wydawanie miesięcznika „Mały Posłaniec Serca Jezusowego”, który miał pomagać w szerzeniu idei misyjnej. Pismo propagowało misje wewnętrzne, ale wskazywało również na rolę i potrzebę misji zewnętrznych, na posługę duszpasterską wśród emigrantów w USA oraz na doniosłość pracy misyjnej wśród pogan.

   W tym czasie dojrzewał w nim pomysł wybudowania, na wzór Francji, Anglii, Włoch, pierwszego niemieckiego seminarium misyjnego. Arnold chciał jednak być jedynie inicjatorem i ewentualnie starać się o pieniądze, ale spotkanie z Monsignore Raimondi, prefektem apostolskim z Hongkongu, odbywającym podróż w celu pozyskanie ludzi dla misji chińskich, zmienił radykalnie jego zapatrywanie. I tak zrodził się konkretny plan. Z uwagi na szerzący się Kulturkampf w rachubę wchodziła zasadniczo jedynie Holandia, a dokładniej bliska granicy diecezja Roermond.

   W ten właśnie sposób gospoda w Steylu, obok przystani promowej na Mozie, stała się początkiem nowego misyjnego dzieła. Dom misyjny poświęcono w święto narodzin Matki Bożej – 8 września 1875 r. Początkowo funkcjonował jedynie jako dom przygotowujący księży do wyjazdu na misje. Bardzo szybko jednak okazało się, że wspólnocie czegoś brakuje – czynnika jednoczącego, a jednocześnie stymulującego. W ten właśnie sposób 15 czerwca 1876 r. podpisano Statuty Domu Misyjnego, zaś Arnold Janssen i Jan Anzer złożyli pierwsze śluby zakonne –czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.

   W roku 1885 Arnold został wybrany dożywotnim przełożonym generalnym zgromadzenia. Cztery lata później – 7 grudnia – wprowadził cztery służące, pomagające dotychczas Siostrom Opatrzności Bożej, do domu opuszczonego przez francuskich kapucynów powracających do ojczyzny. Następnego dnia rozpoczęły one swój postulat, by stać się siostrami misyjnymi, Służebnicami Ducha Świętego. Dokładnie siedem lat później – 8 grudnia 1896 r. – zainaugurowano klauzurową gałąź sióstr misyjnych – Sióstr Służebnic Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji.

   W roku 1907 Arnold Janssen podupadł na zdrowiu, głównie z powodu cukrzycy. 30 października 1908 r. dostał pierwszego ataku apopleksji: prawa ręka odmówiła mu posłuszeństwa. W dzień Wszystkich Świętych nie mógł już odprawić Mszy św., a w piątek rano, 15 stycznia 1909 r., odszedł do domu Ojca.
Beatyfikowany został w dniu 19 października 1975 r. w Rzymie. Tam też w dniu 5 października Jan Paweł II dokonał jego uroczystej kanonizacji.