Formacja Papieskiej Unii Misyjnej na kwiecień 2022 dla osób świeckich

FORMACJA PAPIESKIEJ UNII MISYJNEJ

(laikat)

KWIECIEŃ 2022

„Zdobycie kobiet dla misji to oddanie bezcennej przysługi misjom!” (bł. Paweł Manna)

Rola kobiet świeckich w dziele misyjnym

Z Ewangelii według świętego Łukasza

„Następnie wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które uwolnił od złych duchów i od słabości: Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; Joanna, żona Chuzy, zarządcy u Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały ze swego mienia”. Łk 8, 1–3

Z dokumentów Kościoła

„Świeccy prowadzą różnorodną działalność apostolską tak w Kościele, jak i w świecie. (…) Ponieważ zaś w naszych czasach kobiety biorą coraz żywszy udział w całym życiu społeczeństwa, dlatego jest sprawą wielkiej wagi większe ich uczestnictwo także w różnych dziedzinach działalności apostolskiej Kościoła”. AA 9

„Świadomość, że kobieta z właściwymi jej talentami i zadaniami posiada swoje własne specyficzne powołanie, wzrastała i stopniowo się pogłębiała w okresie posoborowym, znajdując inspirację w Ewangelii i dziejach Kościoła”. ChL 49

„Osobowe zasoby kobiecości na pewno nie są mniejsze od zasobów męskości – są tylko inne. Kobieta więc – podobnie zresztą jak mężczyzna – musi pojmować swe osobowe «spełnienie», swą godność i powołanie w oparciu o te zasoby, według tego bogactwa kobiecości, jakie otrzymała w dniu stworzenia i które dziedziczy jako sobie właściwy wyraz «obrazu i podobieństwa Bożego»”. MDn 10

„Sposób postępowania Chrystusa, Ewangelia Jego czynów i Jego słów jest konsekwentnym sprzeciwem wobec wszystkiego, co uwłacza godności kobiety. Dlatego też te kobiety, które znajdują się w pobliżu Chrystusa, odnajdują siebie w prawdzie, jakiej On «naucza» i jaką «czyni», nawet jeśli jest to prawda o ich własnej «grzeszności». Czują się przez tę prawdę wyzwolone, przywrócone sobie, czują się umiłowane tą «miłością odwieczną», miłością, która znajduje swój bezpośredni wyraz w samym Chrystusie”. MDn 15

„Kościół uznaje nieodzowny wkład kobiety w społeczeństwie, z wrażliwością, intuicją i pewnymi szczególnymi zdolnościami, które zwykle są bardziej właściwe kobietom niż mężczyznom. Na przykład, specjalna uwaga kobiet zwrócona na drugich, wyrażająca się szczególnie, chociaż nie wyłącznie, w macierzyństwie. Dostrzegam z przyjemnością, jak wiele kobiet podziela odpowiedzialność duszpasterską razem z kapłanami, wnosząc swój wkład w towarzyszenie osobom, rodzinom lub grupom i ofiarując nowy wkład w refleksję teologiczną. Ale potrzeba jeszcze poszerzyć przestrzenie dla bardziej znaczącej obecności kobiecej w Kościele. Ponieważ «kobiece cechy są niezbędne we wszystkich przejawach życia społecznego, dlatego też obecność kobiet również w obszarze pracy powinna być zagwarantowana» w różnych miejscach, gdzie podejmowane są ważne decyzje, zarówno w Kościele, jak i w strukturach społecznych”. EG 103.

Z pism bł. o. Pawła Manny

„Udział kobiet? Szczerze mówiąc, trzeba przyznać, że trzy czwarte apostolatu katolickiego opiera się na gorliwości kobiet. A ten apostolat kobiet rozpoczął się już w czasach naszego Pana”. P. Manna, La conversione del mondo infedele, Milano 1920, s. 241

 „W ubiegłym stuleciu udział kobiet w szerzeniu wiary był bardziej intensywny i aktywny niż kiedykolwiek wcześniej. Nie mówię nawet o tysiącach sióstr zakonnych, prawdziwych wielkodusznych bohaterek, które poświęciły całe swoje życie apostolstwu misji. Mówię o współpracy, której podejmują się świeckie kobiety w swojej ojczyźnie.   Królową wszystkich dzieł współpracy apostolskiej, Dzieło Rozkrzewiania Wiary, powstało dzięki kobietom. (…) A któż nie zna innego wielkiego dzieła, Sodalicji św. Piotra Klawera ds. Misji w Afryce? To także dzieło kobiety, szlachetnej polskiej hrabiny Marii Ledóchowskiej”. P. Manna, La conversione del mondo infedele, Milano 1920, s. 241

„Kobiety mają wyjątkowe zdolności do krzewienia wiary. Mają wyjątkową stałość postępowania, pełną wiary i miłości, która przezwycięża wszelkie trudności i osiąga największe rezultaty”. P. Manna, La conversione del mondo infedele, Milano 1920, s. 243

„Zdobycie kobiet dla spraw misji jest nieocenioną posługą dla Kościoła. Kobiety są z natury rzeczy są bardziej wrażliwe i współczujące nieszczęśliwym niż mężczyźni, są stworzone do miłości i ofiarności. Pielęgnują pobożność chrześcijańską, jakby była ona wpisana w ich płeć. Mogą przygotowywać pokolenia nowych apostołów dla Kościoła, wpajając w delikatne serca swych dzieci głęboką wrażliwość wobec ubogich pogan i gorliwość dla ich zbawienia”. P. Manna, La conversione del mondo infedele, Milano 1920, s. 246

 Pytania do refleksji

• Na ile jako kobieta znalazłam swoje miejsce w Kościele i w dziele ewangelizacji?
• Czy dziękuję Panu Bogu za moją kobiecość?
• Jakimi cechami – darami – kobiecości Pan Bóg obdarzył mnie szczególnie i jak mogę nimi służyć w Kościele?

MODLITWA

Kobiety, które dałyście życie, które wierzyłyście w miłość, ożywione potężną siłą wewnętrzną jawicie się nam jako kobiety czuwające, odważne i nielękające się trudności. Niech ten dynamizm pochodzący z waszej wiary przenika nasze wnętrze.

SARO, wspaniała matko, nosicielko „uśmiechu dziecka”, niech Twa obecność towarzyszy naszej drodze, aby dojrzewały owoce zawartego przez nas przymierza (Rdz 11, 49; Iz 51, 2).

HAGAR, nasza siostro, która nadałaś Bogu imię „Tego, który widzi”, bądź z nami w chwilach trudnych doświadczeń, pomóż kroczyć drogami nadziei (Rdz 16, 25).

MIRIAM, ty, która czuwasz w miłości, żarliwie opiewając odnalezioną wolność. Prowadź nas poprzez nasze pustynie na nową drogę, która uczyni z nas lud wierny Bogu (Wj 2, 1–10; 16, 19–21; Lb 12; 20, 1–2; Pwt 24, 8–9; 1 Krn 6, 1–3; Mi 6, 3–4).

CHULDO, przewidująca prorokini, udziel nam daru jasnego widzenia, abyśmy kroczyły pewnie naprzód ku nowemu światu (1 Krl 22, 11–20; 2 Krn 34, 22–28).

RUT I NOEMI, złączone przez obietnicę, nauczcie nas tworzyć między sobą mocne więzi, które będą ziarnami zapowiadającymi żniwa.

ESTERO, wielka królowo, której usilna prośba została wysłuchana, pomóż nam stać się nieskazitelnymi, aby nasz autorytet i wpływy przyczyniały się do ochrony życia naszego ludu.

MARYJO Z NAZARETU, nasza siostro, przyjaciółko i matko, kobieto obdarzona niezwykłą łaską, w której Pan upodobał sobie – i jednocześnie jedna z nas – wspieraj nasze oddanie w miłości, abyśmy głosiły obietnicę przyjścia Twojego Syna.

KOBIETO CIERPIĄCA NA KRWOTOK, wmieszana w tłum w poszukiwaniu uzdrowienia, otwórz nasze serca na przyjmowanie tych, którzy nieśmiało, ale z nadzieją proszą nas o pomoc (Mk 5, 25–34; Łk 8, 43–48; Mt 9, 20–22).

KOBIETO KANANEJKO, tak pełna godności i wiary w spotkaniu z Jezusem, naucz nas karmić nasze życie wewnętrzne każdym okruchem słowa, gestu, spotkania.

KOBIETO NAMASZCZAJĄCA OLEJKIEM, która przełamałaś bariery tradycji, aby w wolności dziecka zbliżyć się do Jezusa; bądź nam natchnieniem przy nawiązywaniu nowych relacji z ludźmi, byśmy w ten sposób budowali Królestwo Boże (Mk 14, 3–9; Mt 26, 6–13).

KOBIETO POCHYLONA, zasłuchana całą sobą i uważna pomimo swych dolegliwości cielesnych, przypominaj nam o ukrytych w nas możliwościach, które mogą zawsze na nowo się ukazać pomimo naszych ograniczeń (Łk 13, 10–17).

KOBIETO PRZY STUDNI, która pragniesz otrzymać wodę żywą, ożyw nas w chwilach przygnębienia i zachęć do poszukiwania światła we wnętrzu naszych własnych studni (J 4, 1–42).

KOBIETO Z TŁUMU, która nie lękałaś się być inna i krzyczeć prawdę, daj nam odwagę zabierania głosu pomimo sprzeciwów (Łk 11,  27–28).

MARIO Z MAGDALI, nasza siostro uwolniona od siedmiu złych duchów, ty oddałaś się całkowicie Jezusowi jako umiłowana oblubienica, zostań z nami, by walczyć przeciw złym duchom, które przeszkadzają nam głosić Słowo Boże z mocą i przekonaniem.

MARIO, MATKO JANA i MARKA, dzięki twemu zaangażowaniu nielękającemu się trudności w zaufaniu służyłaś pierwotnemu Kościołowi, ukaż nam, jak żyć takim samym zaufaniem, nie bojąc się podejmować koniecznego ryzyka (Dz 12, 11–17).

ANONIMOWE CÓRKI FILIPA, całkowicie oddane misji prorockiej, nauczcie nas być bardziej uważnymi na znaki czasu w codzienności naszego życia (Dz 21, 8–14).

KOBIETY Z PIĘĆDZIESIĄTNICY, które razem z Maryją otrzymałyście Ducha Świętego, udzielajcie nam mocy do głoszenia chwały Pana we wszystkich zakątkach świata (Dz 1, 12–14; 2, 1–18).

KOBIETY PRZYMIERZA, MATKI I ŻONY, SIOSTRY I CÓRKI, WDOWY I PROROKINIE, KOBIETY PIERWSZYCH WIEKÓW KOŚCIOŁA, dzielne i mężne, tak różniące się między sobą wiekiem, pochodzeniem i otrzymanymi darami, przybądźcie, by kroczyć z nami na drodze wiary, gdy otwieramy serca na przyjęcie darów i wezwań Ducha Świętego.

UBOGA WDOWO, która wrzuciłaś do skarbony wszystko, co miałaś na swoje utrzymanie, pomóż nam uwolnić się od naszych ludzkich zabezpieczeń i całą nadzieję złożyć w Panu.

Zdrowaś Maryjo…

Dziękujemy Ci, Boże, dobry Ojcze, za miłość, którą nas obdarzasz.
Ty stworzyłeś nas na swój obraz i podobieństwo jako kobietę i mężczyznę, abyśmy różniąc się od siebie, mogli się uzupełniać
i być dla siebie wsparciem: mężczyzna dla kobiety, a kobieta dla mężczyzny. Dziękujemy, dobry Ojcze, za kobietę i jej misję we wspólnocie ludzkiej. Amen. (www.pl.aleteia.org)

oprac. s. dr Monika Juszka RMI