Formacja Papieskiej Unii Misyjnej dla świeckich na luty 2022

FORMACJA PAPIESKIEJ UNII MISYJNEJ

(laikat)

LUTY 2022

„KATECHETA JEST PRAWDZIWYM MISJONARZEM.

JEST MISTRZEM I STRAŻNIKIEM WIARY”

bł. Paweł Manna

Misyjna posługa katechetów świeckich

Z drugiego listu św. Pawła Apostoła do Tymoteusza

„Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, i na Jego pojawienie się, i na Jego królestwo: głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę [w razie potrzeby], wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz. Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań – ponieważ ich uszy świerzbią – będą sobie mnożyli nauczycieli. Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom. Ty zaś czuwaj we wszystkim, znoś trudy, wykonaj dzieło ewangelisty, spełnij swe posługiwanie!” (2 Tm 4,1–5)

Z dokumentów Kościoła

„Na wszystkich tedy świeckich spoczywa zaszczytny obowiązek przyczyniania się do tego, aby Boży plan zbawienia coraz bardziej rozszerzał się na wszystkich ludzi wszystkich czasów i wszystkich miejsc na ziemi. Toteż wszędzie powinna dla nich stać otworem droga, aby w miarę sił swoich i stosownie do aktualnych potrzeb i oni także uczestniczyli pilnie w zbawczym dziele Kościoła”. LG 33

„Nasze zaś czasy wymagają od ludzi świeckich nie mniejszej gorliwości; co więcej, dzisiejsze warunki żądają od nich o wiele intensywniejszego i szerzej zakrojonego apostolstwa. Ustawiczny bowiem przyrost ludności, postęp nauki i umiejętności technicznych, zacieśniające się stosunki międzyludzkie nie tylko rozszerzyły niezmiernie dziedziny apostolstwa świeckich, przeważnie im tylko dostępne, ale wyłoniły nowe problemy, które wymagają od nich bacznej czujności i zainteresowania”. AA 1

„Prawdziwy apostoł szuka okazji głoszenia Chrystusa również słowem, bądź to niewierzącym, by ich doprowadzić do wiary, bądź wierzącym, by ich pouczyć, umocnić i pobudzić do gorliwszego życia, «albowiem miłość Chrystusowa przynagla nas» (2 Kor 5,14), a w sercach wszystkich powinny znaleźć oddźwięk owe słowa Apostoła: «Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii» (1 Kor 9,16)”. AA 6

„Wszyscy wierni, jako członki żywego Chrystusa, wcieleni i upodobnieni do Niego przez chrzest, bierzmowanie i Eucharystię, zobowiązani są do współpracy w szerzeniu i w rozwoju Jego Ciała, aby jak najprędzej doprowadzić je do pełni. Dlatego też wszyscy synowie Kościoła winni mieć żywą świadomość odpowiedzialności swojej za świat, powinni pielęgnować w sobie ducha prawdziwie katolickiego i poświęcić swe siły dziełu ewangelizacji”. AG 36

„Katecheza, jak wiadomo, jest ściśle złączona i związana z całym życiem Kościoła. Od niej bowiem w największej mierze zależy nie tylko rozprzestrzenianie się Kościoła w świecie i jego wzrost liczebny, ale jeszcze bardziej jego rozwój wewnętrzny i jego zgodność z planem Bożym”. CT 13

„Między katechezą a ewangelizacją nie ma ani rozdziału, ani przeciwstawności, ani też całkowitej tożsamości, ale jakąś wewnętrzną więzią łączą się one ze sobą i wzajemnie uzupełniają”. CT 18

„Katecheza, jak i ewangelizacja w ogóle, ma za zadanie wszczepienie siły Ewangelii w samą istotę jej kultury i ich zasadnicze elementy; dostrzegać to, co je jaśniej wyraża; szanować ich wartości i bogactwa. W ten sposób będzie mogła doprowadzić ludzi o różnych formach kultury do poznania ukrytej tajemnicy i dopomóc im w wydobywaniu z ich własnej żywej tradycji oryginalnych znaczeń chrześcijańskiego życia, sprawowania liturgii i sposobu myślenia”. CT 53

Z pism bł. o. Pawła Manny  

„Tak jak każdy kapitan potrzebuje podwładnych oficerów, tak misjonarz potrzebuje katechistów. Katechista w swoim posługiwaniu jest prawdziwym misjonarzem. Jest zwiadowcą, wartownikiem, nauczycielem i strażnikiem: otwiera drogi, wskazuje możliwości i niebezpieczeństwa, przygotowuje na przyjęcie wiary”. (P. Manna, La conversione del mondo infedele, Milano 1920, s. 177)

„Jak wiele dobrego zrobili i robią katechiści! Tak wiele dzieci bez nich nie miałoby otwartych drzwi do Nieba. Bez nich wielu chrześcijan zginęłoby przez swoje błędy. To jest niezwykle cenna pomoc, jaką katechiści dają w pracy misyjnej!” (P. Manna, La conversione del mondo infedele, Milano 1920, s. 178)

 „Dzisiaj nie chodzi jedynie o działanie na rzecz krzewienia wiary w wioskach, ale przede wszystkim o to, aby nie pozwolić umrzeć wierze w wioskach już nawróconych. Gdy brakuje w nich katechistów, całe wioski cierpią ogromnie i ponoszą wielkie straty. Nowo nawróceni są słabi w wierze, potrzebują nieustannej obecności, pouczenia, wsparcia, praktycznego prowadzenia w nowym dla nich życiu chrześcijańskim. Misjonarze-kapłani, choćby ożywiani byli niezwykłym duchem apostolskim, nie mogą być wszędzie. Jest ich zbyt mało, aby zaradzić wszystkim potrzebom apostolskim. Dlatego ogromnie potrzeba katechistów”. (P. Manna, „Le Missioni Cattoliche”, 28 września 1915, s. 369)

 „Dla wiosek świeżo nawróconych, jeszcze wczoraj zanurzonych w pogaństwo, obecność katechisty jest tak konieczna, jak dla dziecka niezbędne jest mleko matki i jej obecność. Obecność katechistów jest równoznaczna z utrzymaniem wiary na misjach”. (P. Manna, „Le Missioni Cattoliche”, 28 września 1915, s. 369)

„Patronem katechetów jest św. Józef. Sam nie był kapłanem, ale troszczył się o Jezusa, o Najwyższego Kapłana, i miał z nim bardzo bliską relację”. (P. Manna, Scritti 67, s. 333)

Pytania do refleksji

• Na ile czuję się misjonarzem, pełniąc posługę katechety, nauczyciela religii czy rodzica przekazującego wiarę swoim dzieciom? Czy mam świadomość, że to też jest działalność misyjna?
• Czy głoszę naukę Ewangelii swoim zachowaniem, świadectwem życia, a kiedy trzeba także słowem „w porę i nie w porę”?
• W jaki sposób wspieram kapłanów i konsekrowanych w ich posłudze i apostolacie?

MODLITWA

„Stwórco niewypowiedziany!
Ty czynisz zrozumiałym język niemowląt,
ukształtuj i mój język i wlej w moje usta łaskę swego błogosławieństwa.
Daj mi jasność rozumienia, zdolność zapamiętywania, łatwość uczenia się,
dokładność wyjaśniania i omawiania.
Gdy rozpoczynam – pouczaj mnie, gdy rozwijam i wyjaśniam – kieruj mną,
gdy kończę – dopełnij łaską zrozumienia.
Ty, który jesteś prawdziwym Bogiem i człowiekiem,
dawaj mi smak Bóstwa i dobrego człowieczeństwa. Amen”.

(św. Tomasz z Akwinu)

 oprac. s. dr Monika Juszka RMI