Polska silna różańcem

Już niedługo zostanie zainaugurowana Wielka Nowenna Różańcowa. Będzie ona dziewięcioletnim modlitewno-apostolskim przygotowaniem do jubileuszu dwóchsetlecia powstania Żywego Różańca, który przypada 8 grudnia 2026 r.

 Już niedługo zostanie zainaugurowana Wielka Nowenna Różańcowa. Będzie ona dziewięcioletnim modlitewno-apostolskim przygotowaniem do jubileuszu dwóchsetlecia powstania Żywego Różańca, który przypada 8 grudnia 2026 r.

Choć Żywy Różaniec powstał we Francji, inicjatywa Wielkiej Nowenny Różańcowej zrodziła się w Polsce. Zaproponował ją ks. Zbigniew Kocoń, moderator Żywego Różańca w archidiecezji katowickiej.

Program duchowy
Idąc śladami Prymasa Tysiąclecia, który dzięki Wielkiej Nowennie przygotował Kościół w Polsce na tysiąclecie chrztu, pragniemy przez modlitwę, ale też działania apostolskie i misyjne przygotować ponad dwumilionową wspólnotę Żywego Różańca w Polsce na jubileusz 200-lecia jego powstania. Nowenna zostanie zainaugurowana 2 czerwca br. na Jasnej Górze, podczas VI Ogólnopolskiej Pielgrzymki Żywego Różańca. Sama nazwa „Stowarzyszenie Żywego Różańca” zobowiązuje nas do „budzenia do życia” nowych róż/kół różańcowych i apostolstwa różańcowego w parafiach, rodzinach, miejscach pracy. Wszyscy potrzebujemy pogłębionej formacji różańcowej, która będzie okazją do coraz głębszej medytacji nad tajemnicami różańca świętego, a przez to – medytacji nad Słowem Bożym. Hasło na pierwszy rok nowenny brzmi: „Tajemnice Jezusa i Maryi drogą do dojrzałego życia duchowego”.
Wielka Nowenna staje się programem duchowym dla Żywego Różańca w Polsce na najbliższe 9 lat. Włączając się w ten program, stajemy się kontynuatorami duchowego dziedzictwa sł. Bożej Pauliny Jaricot – założycielki Dzieła Rozkrzewiania Wiary i Żywego Różańca, dla której chcemy wspólnie uprosić łaskę rychłej beatyfikacji.
Patronami nowenny są: Matka Boża Różańcowa, sł. Boża Paulina Maria Jaricot, bł. ks. Ignacy Kłopotowski i św. Jan Paweł II. Będzie to dziewięcioletnia modlitwa o rozwój Żywego Różańca, za dzieło misyjne Kościoła, o wiarę i ducha modlitwy, o pokój na świecie i jedność Kościoła. Jej zakończenie jest planowane na 8 grudnia 2026 r. przez złożenie księgi nowennowej u grobu Pauliny Jaricot w Lyonie.

Misja Żywego Różańca
„Przez Żywy Różaniec dokonać zjednoczenia serc, by przez zasługi Jezusa i Maryi wyprosić nawrócenie grzeszników, wywyższenie Kościoła, utrzymanie wiary w krajach katolickich i rozszerzenie wiary na cały świat. A więc modlić się za tych, którzy się nie modlą, kochać Maryję za tych, którzy Jej nie znają i nie kochają…” – napisała sł. Boża Paulina Jaricot. To trudne, choć jakże aktualne zadanie w obecnych czasach walki z Kościołem. A jednak – jak się okazuje – realizowane w niemal każdej polskiej parafii.
Pierwotna misja Żywego Różańca polegała na gromadzeniu chrześcijan dla wspólnej modlitwy, wzmacnianiu miłości braterskiej, trosce o zbawienie bliźniego, umacnianiu papieża w kierowaniu Kościołem (Żywy Różaniec jest „gwardią przyboczną Ojca Świętego”), pogłębianiu życia religijnego poprzez częstsze przyjmowanie sakramentów i kontemplację oraz na trosce o formację własną i bliźniego. Kto włączył się do stowarzyszenia, miał starać się o jego rozwój.
Wszyscy członkowie przeznaczali co roku drobne kwoty na rozpowszechnianie dobrej literatury, aby bronić współczesną im Francję przed zalewem broszur ateistycznych i antykatolickich. Paulina pisała okólniki, w których pouczała o sposobach rozważania i odmawiania różańca. Żywy Różaniec był porównywany do piętnastu kawałków węgla: wystarczy, aby trzy z nich się żarzyły, a wówczas wszystkie zabłysną jasnym płomieniem. „To będzie armia dobrych mocy” – mówiła jego założycielka.

Fenomen modlitwy różańcowej
Żywy Różaniec to niezwykła wspólnota modlitwy, apostolstwa i szerzenia prasy katolickiej. Różaniec wielokrotnie zmieniał bieg historii, przynosi też łaskę wzrostu w wierze – aż do świętości; ma moc egzorcyzmu.
Paulina Jaricot kochała Matkę Bożą, która ją do siebie pociągała poprzez modlitwę różańcową: „Wszystkie łaski, wszelkie światło czerpałam z tajemnic różańcowych i one uczyniły moje życie owocnym”. Jej modlitwa i wierność Jezusowi zrodziły wspólnotę osób odpowiedzialnych za Kościół i świat.

Skarb Kościoła
Na jednej z ogólnopolskich pielgrzymek Żywego Różańca abp Wacław Depo, delegat KEP ds. Żywego Różańca, określił Żywy Różaniec skarbem Kościoła.
Członkowie Żywego Różańca są w samym sercu Kościoła, a codzienna modlitwa dziesiątkiem różańca jest pomnożona przez 20, gdyż tyle właśnie osób należy do róży. Fenomen rozwoju polegał na tym, że każdy nowy członek miał znaleźć pięć kolejnych osób. Podczas nowenny proponujemy każdego roku zaprosić jedną osobę do Żywego Różańca, by – jak pisała Paulina Jaricot – „uczynić różaniec modlitwą wszystkich” i „aby przez różaniec zbliżyć jak najwięcej osób do Jezusa i Maryi”.
Do Polski Żywy Różaniec dotarł pod koniec XIX w. Jednym z pierwszych, którzy zajmowali się formacją jego członków, był bł. ks. Ignacy Kłopotowski, który od 1909 r. wydawał dla nich miesięcznik „Kółko Różańcowe”.
Żywy Różaniec wspiera też misje. W ramach akcji „Żywy Różaniec dla misji” powstaje już trzecia świątynia w krajach misyjnych. Podczas nowenny zachęcamy do włączenia się w to ewangelizacyjne dzieło Kościoła. Okazją może też być pielgrzymowanie do wyznaczonego kościoła stacyjnego w diecezji i modlitwa w nim.
Módlmy się więc! Niech dzieją się cuda.

Ks. Szymon Mucha
S. Wioletta Ostrowska CSL

{attach:83}