Babcie i dziadkowie mogą być misjonarzami

21 stycznia obchodzimy Dzień Babci, a 22 stycznia Dzień Dziadka. Jest to okazja, aby przypomnieć, jak wielkie znaczenie dla życia dziecka mają ich dziadkowie.

Nie wszystkie babcie i nie wszyscy dziadkowie są osobami w podeszłym wieku. Wielu jest aktywnych, działa na różnych płaszczyznach – pracują, rozwijają swoje pasje, często angażują się także w opiekę nad swoimi wnukami. Mając jeszcze dużo sił, wprowadzają młode pokolenie w różne dziedziny życia. To ich źródło radości i satysfakcji.

Wielu dziadków i babć to jednak seniorzy, którzy zmagają się z chorobami i ograniczeniami. Mimo to nie wyklucza ich to z życia, jeśli mają wokół siebie bliskich, chcących korzystać z ich wiedzy i doświadczenia.

Św. Jan Paweł II, który sam zmagał się z ograniczeniami spowodowanymi wiekiem i chorobami, napisał w 1999 roku list „Do moich braci i sióstr – ludzi w podeszłym wieku”.

„Mówiąc o ludziach starych, muszę zwrócić się także do młodych z zachętą, aby towarzyszyli im swoją obecnością. Wzywam Was, młodzi przyjaciele, byście traktowali ich wielkodusznie i z miłością. Starsi potrafią dać Wam znacznie więcej, niż możecie sobie wyobrazić. W Księdze Mądrości Syracha znajdujemy na ten temat takie pouczenia: «Nie odsuwaj od siebie opowiadania starców, albowiem i oni nauczyli się go od swoich ojców» (8, 9); «Stań na zgromadzeniu starszych: a [jeśli] kto jest mądry, przyłącz się do niego!» (6, 34), ponieważ «starcom przystoi mądrość» (25, 5)”.

Św. Jan Paweł II podkreśla znaczenie babć i dziadków w procesie przekazywania wiary, pisząc: „Chrześcijańska wspólnota może wiele skorzystać dzięki obecności osób w podeszłym wieku. Mam na myśli zwłaszcza sferę ewangelizacji: jej skuteczność nie zależy w głównej mierze od sprawnego działania. W jakże wielu rodzinach wnuki poznają podstawy wiary dzięki dziadkom!”.

Zachęcamy babcie i dziadków, bez względu na wiek, do włączenia się w to wspaniałe dzieło, jakim jest bycie apostołem dla swoich wnuków.

ep/pdm