Pułapka zwątpienia w Boże wybranie

4 maja 2025 roku – 3 niedziela Wielkanocy, rok C

J 21, 1–19

„Potem Jezus ponownie ukazał się uczniom nad Jeziorem Tyberiadzkim. Ukazał się zaś w następujący sposób. Przebywali tam wspólnie Szymon Piotr, Tomasz, zwany Bliźniakiem, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza i jeszcze dwóch innych Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: «Idę coś złowić». Rzekli mu: «I my popłyniemy z tobą». Wyszli więc i wsiedli do łodzi, lecz tej nocy nic nie złowili. Gdy nastał poranek, Jezus stanął na brzegu jeziora, lecz uczniowie nie poznali, że to jest Jezus. Jezus zapytał ich: «Dzieci! Nie macie nic do jedzenia?». Odpowiedzieli Mu: «Nie». On zaś polecił im: «Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a złowicie». Zarzucili więc, ale nie mogli jej już wyciągnąć z powodu mnóstwa ryb. Wtedy uczeń, którego Jezus miłował, powiedział do Piotra: «To jest Pan». Skoro tylko Szymon Piotr usłyszał, że to Pan, nałożył ubranie, bo był rozebrany, i rzucił się do jeziora. Pozostali uczniowie przypłynęli łodzią, ciągnąc sieć wypełnioną rybami, ponieważ nie byli daleko od lądu, tylko około dwustu łokci.

Gdy wysiedli na brzeg, zobaczyli rozniecone ognisko, położoną na nim rybę oraz chleb. Jezus powiedział do nich: «Przynieście kilka ryb, które teraz złowiliście». Poszedł więc Szymon Piotr i wyciągnął na ląd sieć wypełnioną stu pięćdziesięciu trzema wielkimi rybami. A chociaż ryb było tak dużo, sieć się nie rozerwała. Jezus zaś im powiedział: «Chodźcie coś zjeść». Żaden z uczniów nie odważył się zapytać Go: «Kim jesteś?», ponieważ wiedzieli, że to Pan. A Jezus podszedł, wziął chleb i podał im; podobnie uczynił z rybą.

To już po raz trzeci Pan objawił się uczniom po swoim zmartwychwstaniu.

Gdy spożyli posiłek, Jezus zapytał Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie bardziej niż oni?». Piotr odparł: «Tak, Panie! Ty wiesz, że Cię kocham». Wtedy powiedział do niego: «Paś moje baranki». Zapytał go powtórnie: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?». Odrzekł Mu: «Tak, Panie! Ty wiesz, że Cię kocham». Powiedział mu: «Paś moje owce». I zapytał go po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?». Wtedy Piotr się zasmucił, że już trzeci raz go zapytał: «Czy kochasz Mnie?». I odpowiedział Mu: «Panie, Ty wiesz o wszystkim. Ty wiesz, że Cię kocham». Jezus rzekł do niego: «Paś moje owce. Uroczyście zapewniam cię: Kiedy byłeś młodszy, przepasywałeś się i szedłeś, dokąd chciałeś. Kiedy jednak się zestarzejesz, wyciągniesz swoje ręce, a ktoś inny cię przepasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz». Powiedział to, aby wskazać, jaką śmiercią uwielbi Boga. Następnie rzekł do niego: «Pójdź za Mną!»”.

Czasami nasza MiSz zapomina, że jest specjalna, wybrana i wyjątkowa. Wtedy, zamiast pomagać nam w PDMD, zaczyna podgryzać książki w naszej misyjnej bibliotece. Kiedy zaczynamy wątpić w to, że jesteśmy przez Pana Boga wybrani, ukochani i posłani, wtedy nie robimy tego, o co On nas prosi, ale zajmujemy się tym, co sami chcemy lub co dobrze znamy. I nic dziwnego, że średnio nam to wychodzi…
Apostołowie widzieli zmartwychwstałego Jezusa, rozmawiali z Nim, a mimo to wątpili… Wrócili nawet do swojego starego zajęcia, czyli do łowienia ryb. Zachowali się tak, jakby nigdy wcześniej nie spotkali Jezusa, nie słyszeli, że ich powołał i powierzył im inne zadanie. I dlatego połów im się nie udał. Ale nawet wtedy Jezus ich znajduje. Czeka na nich na brzegu z ciepłem ogniska i dobrym śniadaniem. Wie, że są głodni, zmarznięci i zawiedzeni. Troszczy się o nich w detalach i cierpliwie powołuje kolejny raz. To nie Pan Jezus musiał upewnić się o swojej miłości do Apostołów i o tym, czy dobrze zrobił, że akurat ich wybrał i powołał. To oni musieli kolejny raz przypomnieć sobie o Bożej miłości i o tym, jakie jest ich nowe powołanie. Tym powołaniem jest misja ewangelizacji! A ona zaczyna się od detali i drobiazgów oraz od naszych najbliższych.

Jakie jest moje chrzcielne powołanie jako „nowego człowieka”? Od czego zacząć budzenie się do misji? Zobaczcie sami!