1. Modlitwa wprowadzająca
2. Czynności organizacyjne – sprawdzenie listy obecności i pracy domowej.
3. Wprowadzenie.
Do jakich sakramentów w tym roku szczególnie się przygotowujecie? Zgadza się, do sakramentów pokuty i pojednania oraz Eucharystii. Opowiedzcie mi, w jaki sposób się przygotowujecie? Jak się odbywają przygotowania w parafii, w szkole, w domu?
Dziękuję. Cieszę się, że tyle wspaniałych rzeczy już się wydarzyło i wiele macie jeszcze w planach.
Powiedzcie, proszę, czy zawsze udaje nam się zrealizować wszystkie nasze plany? Wszystko to, co byśmy chcieli? Być może waszym marzeniem jest np. mieć same piątki i szóstki w szkole, ale czy zawsze to się udaje? Na pewno chcielibyście, żeby zawsze w klasie i w domu było miło, żeby nikt się nie złościł, nie kłócił. Czy zawsze tak jest?
Niestety nie… Po prostu tak jest. Jesteśmy tylko ludźmi, nikt nie jest święty ani doskonały i dlatego czasem nie jest idealnie…
Pomyślcie, jak się wtedy czujecie? Jakie uczucia się w nas budzą, kiedy coś nam się nie udaje?
4. Nauczyciel pokazuje dzieciom „listę uczuć” i rozdaje każdemu „karteczki uczuć”.
Następnie kontynuuje:
Napiszcie na tych karteczkach, jak się czujecie, kiedy coś się wam nie udaje. Kiedy macie plany, na coś czekacie, czegoś bardzo chcecie, macie na coś nadzieję, a to się nie wydarza. Żeby wam pomóc, mam dla was „listę uczuć”. Wybierzcie z niej i zapiszcie dwa lub trzy uczucia, które są najbardziej „wasze”.
5. Nauczyciel zaprasza dzieci do kręgu z już wypełnionymi karteczkami uczuć. Pośrodku leży duży niebieski materiał lub wiele pasów niebieskiej krepiny.
Kiedy nasze nadzieje zostają zawiedzione, czyli nie udają się nasze plany i nie spełniają się oczekiwania, wtedy burzą się w nas emocje. Połóżcie wasze „karteczki emocji” na naszym „morzu”. Widzieliście kiedyś burzę na morzu? Jak wygląda? Zainscenizujmy burzę!
Wraz z dziećmi za pomocą materiału „szumimy”, potrząsamy nim; można dodać też naśladowanie odgłosów piorunów.
6. Czy w czasie burzy łatwo jest coś usłyszeć? Czy burza jest bezpieczna i przyjemna? Niestety nie. Jest normalnym zjawiskiem atmosferycznym, zdarza się w pogodzie, ale nie jest bezpieczna. Wolimy spokój, kiedy burza cichnie. Podobnie jest z burzą naszych uczuć. Jest normalna, ale wolimy, kiedy się uspokaja i zamiast wzburzenia jesteśmy pełni wiary, nadziei i miłości.
Posłuchajcie piosenki o pewnym wyjątkowym Ratowniku, który potrafi sobie poradzić z każdą, nawet największą burzą!
7. Nauczyciel rozdaje dzieciom teksty piosenki.
Śpiewamy lub odtwarzamy, prosząc, żeby dzieci uważnie śledziły tekst, ale jeszcze nie śpiewały. Za drugim razem prosimy, żeby zaśpiewały razem z nami.
E a
1. Kiedy przede mną straszna głębina,
E a
Boże, Ty o mnie nie zapominasz.
E a
Kto Tobie patrzy prosto w oczy,
E a
Ten się nie boi do wody skoczyć.
d C E a
Ref. Hallelu Jah hallelu Jah hallelu!
d C E a
Hallelu Jah hallelu
d C E a
/Halle, halle, halle hallelu Jah / x 4
2. I mogą starsi, i mogą młodzi
Razem z Tobą po wodzie chodzić.
Nic nam nie zrobi woda głęboka,
Jezus Ratownik nas kocha.
3. Kto Tobie patrzy prosto w oczy,
Ten się nie boi do wody skoczyć.
Nic nam nie zrobi woda głęboka,
Jezus Ratownik nas kocha.
(Robert Friedrich)
8. Nauczyciel buduje wraz z dziećmi dużą łódź z papieru pakowego i stawia na „morzu”. Następnie tłumaczy, co robi, dokładając w czasie wypowiedzi odpowiednie przedmioty i napisy. Z braku możliwości zbudowania łodzi lub użycia dmuchanego koła ratunkowego wystarczą elementy narysowane.
Kiedy spotykają nas w życiu różne trudności i coś się w nas burzy, Pan Jezus zawsze jest gotowy nam pomóc (stawiamy w łodzi znak Jezusa, krzyż lub obraz). Zaraz wam powiem w jaki sposób. Pomyślcie sami. Czy gdybyśmy byli na prawdziwym morzu w czasie prawdziwej burzy, to bezpiecznie byłoby tę burzę przetrwać w jakiejś porządnej łodzi z dobrym sternikiem czy poza łodzią na wodzie? Oczywiście, że w łodzi! Pan Jezus, nasz najlepszy Sternik i Ratownik, jak śpiewaliśmy w piosence, też dał nam taką bezpieczną łódź.
To jest Kościół (kładziemy obok łodzi napis „Kościół”), czyli wspólnotę wierzących w Pana Jezusa, naszą rodzinę, która każdemu stara się pomóc, każdego wspiera. (Kładziemy odpowiednie przedmioty i zdjęcia i kontynuujemy). Kościół, czyli wspólnota, w której sam Jezus jest obecny w Eucharystii.
Czasem potrzebne jest w czasie burzy koło ratunkowe. O tym też Pan Jezus nie zapomniał. Rzuca nam przede wszystkim koło ratunkowe sakramentu pokuty i pojednania oraz innych sakramentów i swoje słowo – Pismo Święte. Pan Jezus daje nam też inne „koła ratunkowe”: dom, rodziców, rodzinę, nauczycieli, szkołę, przyjaciół, jedzenie, leki… To wszystko po to, że kiedy się gubimy, kiedy tracimy nadzieję, kiedy nam się coś nie udaje, Pan Jezus sam nas wspiera WIARĄ, NADZIEJĄ I MIŁOŚCIĄ.
9. Posłuchajcie uważnie, co Pismo Święte mówi o nadziei i jak się ona kojarzy z łodzią…
Hbr 6, 18–19
„Bóg, chcąc dobitnie ukazać dziedzicom obietnicy niezmienność swej decyzji, zagwarantował ją przysięgą. Przez to – a niemożliwe, żeby Bóg skłamał – otrzymaliśmy silną zachętę, aby uciec się do Niego, chwytając się rzuconej nam nadziei. Jest ona jakby niezawodną i mocną kotwicą dla duszy, przenikającą poza wewnętrzną zasłonę”.
Słuchaliście uważnie? Sam Pan Bóg obiecał każdemu człowiekowi, że nigdy go nie opuści i zawsze mu pomoże. A Pan Bóg nigdy nie kłamie! Skoro obiecał, to tak będzie! To nam daje wielką NADZIEJĘ! Do czego Pismo Święte porównało nadzieję? Słyszeliście? Świetnie! Do kotwicy! (Kładziemy obok łodzi kotwicę). Nadzieja, a wraz z nią wiara i miłość, to niesamowita pomoc, którą otrzymaliśmy od Pana Boga. Kotwica pewnie trzyma łódź, żeby się nie wywróciła w czasie burzy. Wiara, nadzieja i miłość trzymają nas blisko Pana Boga, żebyśmy się nie zagubili w życiu, szczególnie wtedy, kiedy jest nam trudno.
10. Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki do zrobienia łódeczek z origami.
Wyjaśnia:
Każdy z nas we wspólnocie Kościoła jest jak mała łódeczka. Otrzymał od Pana Jezusa zadanie, żeby być Jego świadkiem i misjonarzem. Tak jak z dużego statku wysyłane są mniejsze ratunkowe szalupy (łódeczki), tak i Pan Jezus nas posyła. Oczywiście mała łódeczka bez dużego statku nie czuje się bezpiecznie, dlatego i my nie możemy żyć bez Pana Jezusa. Popatrzcie na to wszystko, co tej pory ułożyliśmy. Na łódź Kościoła, jego Sternika, koło ratunkowe, kotwicę. Pomyślcie, co najbardziej wam pomaga w byciu dobrymi, grzecznymi, w zachowywaniu się jak prawdziwe dzieci Boże? Napiszcie to na swoich łódeczkach.
A teraz postawmy nasze łódeczki blisko Jezusa i Jego łodzi – Kościoła i zaśpiewajmy!
(Jeszcze raz śpiewamy piosenkę Jezus Ratownik).
11. Pięknie zaśpiewaliście! A teraz popatrzcie uważnie. Ile widzicie dużych łodzi wśród tych, które zbudowaliśmy? Dokładnie! Duża łódź jest tylko jedna! Naszych małych łódeczek jest dużo, ale Kościół Chrystusowy tylko jeden na całym świecie, a nawet we wszechświecie!
Nauczyciel układa zdjęcia zakrywając nimi odpowiednie zdjęcia już położone (np. szkoła na szkole, dom na domu, rodzina na rodzinie itp.).
Nauczyciel mówi:
Jeden jest Kościół na świecie, jak jedna nasza duża łódź. To znaczy, że w innych częściach świata też są inne dzieci, nasi koledzy i koleżanki, nasi bracia i siostry. Wśród nich są tacy, którzy jeszcze nie słyszeli o Panu Jezusie, bo nie dotarli do nich misjonarze… Czasami brakuje im jedzenia i jedzą bardzo mało… Czasami nie mogą chodzić do szkoły albo ich szkoły są bardzo proste i biedne… Czasami poważnie chorują, bo nie mają antybiotyków czy szczepionek… Zauważcie jednak, że dzieci na zdjęciach nie są zmartwione i zapłakane. Są radosne. Możemy się od nich uczyć radości z tego, co mamy, niemarudzenia i nienarzekania!
My za to możemy im pomóc naszą pamięcią i modlitwą. Taką pomoc możemy im nieść, włączając się w akcję DZIECI KOMUNIJNE DZIECIOM MISJI. Niedługo wasza Pierwsza Komunia Święta. Wyjątkowa okazja do tego, żeby podzielić się z braćmi i siostrami na całym świecie radością z przyjęcia Pana Jezusa w komunii świętej, żeby ofiarować za nich właśnie przyjęcie komunii i szczególną modlitwę w Białym Tygodniu.
12. Nauczyciel rozdaje uczniom (a najlepiej tylko pokazuje, a rozdaje RODZICOM na spotkaniu) kopertki komunijne z obrazkami (do nabycia https://misyjny-sklep.missio.pl/), tłumacząc:
Podczas jednego, wybranego dnia w Białym Tygodniu będziemy się szczególnie modlić za misjonarzy i naszych braci, i nasze siostry na misjach. Będziemy się modlić tymi słowami, które widzicie na obrazkach. Dlatego zostawcie je dla siebie, żebyście mogli się modlić nawet po uroczystości, poza budynkiem kościoła.
Natomiast jeśli będziecie chcieli i rodzice wam pozwolą, do koperty możecie włożyć jakąś drobną część pieniążków, które dostaniecie w prezencie na Pierwszą Komunię. Jeśli nie będziecie mogli dać pieniążków, to się nie martwcie. Narysujcie, jak się modlicie za misjonarzy, i rysunek włóżcie do koperty. Koniecznie je później zaklejcie, żeby nie było wiadomo, co jest w środku! Te kopertki przyniesiecie Panu Jezusowi do ołtarza w Dniu Misyjnym w Białym Tygodniu. Te wszystkie informacje na temat akcji przekażę też waszym rodzicom na spotkaniu przed Pierwszą Komunią.
A teraz poznajcie historię Zuzi i obejrzyjcie film, w jaki sposób głosiła Ewangelię i została misjonarką! Jak pomogła braciom i siostrom w innej części świata, uczestnicząc w akcji DZIECI KOMUNIJNE DZIECIOM MISJI.
Oglądamy spot Dzieci Komunijne Dzieciom Misji:
Nauczyciel krótko omawia z uczniami obejrzany filmik, podkreślając, że Zuzia pomogła MODLITWĄ i DROBNĄ OFIARĄ PIENIĘŻNĄ (częścią, małą częścią swoich prezentów). Dzięki temu Zuzia mogła powiedzieć, że jest MISJONARKĄ. Podkreślamy też, że zrobiła to za zgodą rodziców.
UWAGA! Przede wszystkim sens akcji należy wytłumaczyć rodzicom! Warto skorzystać z materiałów przygotowanych przez Papieskie Dzieła Misyjne i informacji na https://missio.org.pl/dzieci-komunijne-dzieciom-misji/.
Zawsze podkreślamy, że najważniejsza jest w tym dniu modlitwa i ofiarowanie komunii. Ofiara materialna nie jest konieczna i jest zawsze dobrowolna. Absolutnie nie wolno kopert podpisywać imieniem czy nazwiskiem dzieci ani dopisywać czy dodrukowywać do nich czegokolwiek.
13. Obrazki i plakat do kupienia na: https://misyjny-sklep.missio.pl/.
Przyjrzyjcie się dobrze tym obrazkom. Mam też dla was duży plakat, który później powieszę w klasie i w kościele, żebyśmy pamiętali, kiedy będzie Dzień Misyjny w Białym Tygodniu.
Zobaczcie. Jest jedna duża łódź Kościoła. Trzyma się mocno, bo ma silną kotwicę wiary, nadziei i miłości. Jesteśmy w tej łodzi z braćmi i siostrami z całego świata. Jest w niej przede wszystkim Pan Jezus w Eucharystii, który łódź Kościoła prowadzi i rzuca nam koło ratunkowe, kiedy tylko tego potrzebujemy! To koło ratunkowe sakramentów, naszych bliskich, możliwości rozwoju i wzrostu. Żeby łódź nie zatonęła, razem trzeba o nią dbać. Dlatego powinniśmy pamiętać w modlitwie o naszych braciach i siostrach na krańcach świata.
14. Praca w zeszytach:
– zapisanie tematu: „Kościół jak łódź od wieków przez świat płynie. Trzymając się Jezusa i Jego nadziei, nigdy nie zaginie!”;
– wklejenie tekstu piosenki;
– wklejenie obrazka komunijnego z lewej strony kartki i podpisanie go z prawej strony: łódź Kościoła, Jezus sternik, wiara, nadzieja, miłość, Eucharystia, sakramenty, dom, najbliżsi, szkoła, leki, przyjaciele… Nauczyciel podpisuje na tablicy, posługując się plakatem, dzieci przepisują do zeszytu.
15. Na zakończenie pomódlmy się za wszystkie dzieci świata i za misjonarzy słowami modlitwy Zdrowaś Maryjo i słowami naszej piosenki.
„To nie Chrystus potrzebuje łodzi, ale łódź potrzebuje Chrystusa; bez niebieskiego Sternika bowiem łódź Kościoła z powodu takich licznych niebezpieczeństw nie może poprzez pełne morze świata osiągnąć portu niebieskiego”.
Piotr Chryzolog, Kazanie 50,2
Pomoce potrzebne do przygotowania i przeprowadzania tego dnia znajdują się tutaj – https://misyjny-sklep.missio.pl/duchowosc/1655-2025-wielki-post-okres-wielkanocny-bialy-tydzien-misyjne-materialy-liturgiczne.html
WIĘCEJ INFORMACJI – https://missio.org.pl/dzieci-komunijne-dzieciom-misji/ oraz https://missio.org.pl/category/bialy-tydzien/
Zobacz nasze inne aktualności