Formacja Papieskiej Unii Misyjnej dla osób konsekrowanych na luty 2022

FORMACJA PAPIESKIEJ UNII MISYJNEJ

(konsekrowani)

LUTY 2022

„NIEPOSŁUSZEŃSTWO JEST CAŁKOWITYM ZAPRZECZENIEM MISJONARZA, ZAŚ POSŁUSZEŃSTWO JEST JEGO CHORĄGWIĄ”
bł. Paweł Manna

Misyjny wymiar posłuszeństwa konsekrowanego

Z Ewangelii według świętego Mateusza

„Gdy jeszcze przemawiał do tłumów, oto Jego Matka i bracia stanęli na dworze i chcieli z Nim rozmawiać. Ktoś rzekł do Niego: «Oto Twoja Matka i Twoi bracia stoją na dworze i chcą pomówić z Tobą». Lecz On odpowiedział temu, który Mu to oznajmił: «Któż jest moją matką i którzy są moimi braćmi?». I wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom, rzekł: «Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten jest Mi bratem, siostrą i matką». (Mt 12,46–50)

„Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: «Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy!». Ten odpowiedział: «Idę, panie!», lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: «Nie chcę». Później jednak opamiętał się i poszedł. Któryż z tych dwóch spełnił wolę ojca? Mówią Mu: «Ten drugi». Wtedy Jezus rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego”. (Mt 21,28–31)

Z dokumentów Kościoła

„Zakonnicy przez profesję posłuszeństwa poświęcają całkowicie wolę swoją Bogu, jakby składając ofiarę z siebie, a przez to jednoczą się trwalej i bezpieczniej ze zbawczą wolą Boga”. PC 14

„Posłuszeństwo praktykowane na wzór Chrystusa, którego pokarmem było wypełnianie woli Ojca (por. J 4,34), objawia wyzwalające piękno uległości synowskiej, a nie niewolniczej, wzbogaconej poczuciem odpowiedzialności i przenikniętej wzajemnym zaufaniem: to zaufanie jest doczesnym odblaskiem harmonii miłości, właściwej trzem Boskim Osobom”. VC 21

„W rzeczywistości kultura wolności stanowi autentyczną wartość, ściśle związaną z szacunkiem dla osoby ludzkiej. Lecz któż nie dostrzega ogromu niesprawiedliwości, a nawet przemocy, która jest w życiu jednostek i narodów konsekwencją złego używania wolności? Skuteczną odpowiedzią na tę sytuację jest posłuszeństwo właściwe dla życia konsekrowanego. Ukazuje ono w sposób szczególnie wyrazisty posłuszeństwo Chrystusa wobec Ojca i opierając się na tej właśnie tajemnicy, poświadcza, że nie ma sprzeczności między posłuszeństwem a wolnością”. VC 91

„Szukać woli Bożej to szukać woli przyjaznej, życzliwej, która pragnie naszej realizacji, która nade wszystko oczekuje naszej dobrowolnej odpowiedzi na Jego miłość, by czynić nas narzędziami miłości Bożej. I na tej właśnie via amoris rozkwita kwiat wsłuchiwania się i posłuszeństwa”. (Instrukcja Posługa władzy i posłuszeństwo, 4)

„Posłuszeństwo jest przede wszystkim postawą synowską. Jest ono tym rodzajem słuchania, w które potrafi się wczuć wyłącznie syn w obliczu ojca, bo oświecony pewnością, że ojciec ma mu do powiedzenia i do ofiarowania tylko rzeczy dobre; słuchania przenikniętego tą ufnością, która sprawia, że syn przyjmuje wolę ojca pewny, że będzie to dla jego dobra”. (Instrukcja Posługa władzy i posłuszeństwo, 5)

„Posłuszeństwo właściwe osobie wierzącej jest z kolei przylgnięciem do Słowa, przez które Bóg objawia i udziela siebie samego, i poprzez które codziennie odnawia swoje przymierze miłości”. (Instrukcja Posługa władzy i posłuszeństwo, 7)

„Osoby konsekrowane są wezwane do pójścia za Chrystusem posłusznym w ramach «projektu ewangelicznego» albo charyzmatycznego, wzbudzonego przez Ducha i poświadczonego przez Kościół. Kościół, zatwierdzając projekt charyzmatyczny, jakim jest Instytut zakonny, gwarantuje, że inspiracje, które ożywiają go, i przepisy, które nim rządzą, mogą stanowić drogę poszukiwania Boga i świętości. Reguła i inne wskazania dotyczące życia stają się także pośrednikami woli Pana Boga: pośrednictwem ludzkim, a mimo to wiarogodnym pośrednictwem niedoskonałym, a jednocześnie wiążącym punktem, od którego należy każdego dnia zaczynać, a zarazem przekraczać, w szczodrym i twórczym porywie, ku tej świętości, jakiej Bóg «pragnie» dla każdej osoby konsekrowanej. Na tej drodze władza jest wyposażona w duszpasterski obowiązek kierowania i decydowania”. (Instrukcja Posługa władzy i posłuszeństwo, 9)

Z pism bł. o. Pawła Manny  

„Składamy śluby posłuszeństwa, ale cieszy nas jedynie to miejsce czy posługa, którą lubimy, a nie ta, która zostaje nam powierzona czasem wbrew naszym upodobaniom. Czy poszczególne części maszyny same wybierają sobie miejsce? Oczywiście, że nie, ale każda z nich jest umieszczona tam, gdzie jest potrzebna do funkcjonowania całości. Z maszynami to oczywiste, ale nie zawsze tak to rozumiemy, gdy chodzi o naszą duchowość i moralność”. (P. Manna, Virtù apostoliche, Milano 1944, s. 85)

„Starajmy się pracować razem, w dobrej harmonii na miejscu wyznaczonym nam przez posłuszeństwo. […] Jeżeli nie będziemy mieli poczucia bycia jednym ciałem, jeżeli każdy będzie chciał robić coś po swojemu, jeżeli nie będziemy posłuszni rozkazom naszych «kapitanów», to będziemy słabi i zamiast zwycięstw będziemy ponosić klęski”. (P. Manna, Virtù apostoliche, Milano 1944, s. 87)

 „Posłuszeństwo jest kamieniem węgielnym całego naszego działania”. (P. Manna, Virtù apostoliche, Milano 1944, s. 152)

„Cnotą, którą my, misjonarze, powinniśmy darzyć prawdziwą czcią i w której powinniśmy się szczególnie wyróżniać, jest cnota posłuszeństwa”. (P. Manna, Virtù apostoliche, Milano 1944, s. 153)

„Nieposłuszeństwo jest absolutnym zaprzeczeniem misjonarza, tak jak posłuszeństwo jest jego główną cechą, jego programem życia, jego sztandarem”. (P. Manna, Virtù apostoliche, Milano 1944, s. 153)

„Misjonarz, który nie jest posłuszny, który krytykuje polecenia przełożonych, nawet jeśli nie jest tego świadomy, nawet jeśli o tym nie myśli, to przez swoje nieposłuszeństwo, przez swoją krytykę, przestaje być misjonarzem Jezusa i staje po stronie tych, którzy mu się sprzeciwiają”. (P. Manna, Virtù apostoliche, Milano 1944, s. 153)

„Jeśli chcemy być dobrymi misjonarzami, musimy przyzwyczaić się przez wytrwałe studiowanie posłuszeństwa, aby uczynić wolę Bożą regułą i wzorem dla naszej własnej. Wola Boża jest pierwszą zasadą i przyczyną wszelkiego dobra. Poza wolą Bożą jest zło, grzech i zatracenie”. (P. Manna, Virtù apostoliche, Milano 1944, s. 155)

„Ten, kto jest posłuszny przełożonym, jest posłuszny Bogu. Przy wyborze misji lub pracy nie kieruj się własnymi upodobaniami, ale akceptuj decyzje przełożonych. Ten, kto wykonuje wolę Bożą, nigdy nie błądzi. Przełożeni nie są nieomylni w wydawaniu poleceń, ale podwładni są nieomylni w posłuszeństwie”. (P. Manna, Esci dalla tua terra…, Napoli 1977, s. 35)

Pytania do refleksji

• Na ile moje posłuszeństwo jest świadomym posłuszeństwem Panu Bogu, a nie tylko wypełnianiem poleceń przełożonych, „bo tak łatwiej”?
• Czy potrafię szczerze i otwarcie rozmawiać z przełożonymi, a jednocześnie z zaufaniem Panu Bogu zaakceptować ich ostateczne decyzje?
• Na ile każdą posługę podejmuję z pełnym zaangażowaniem, niezależnie od osobistych upodobań?

MODLITWA

„O słodka i święta Maryjo Dziewico, Ty w zwiastowaniu anioła przez swoje pełne wiary i pytające posłuszeństwo dałaś nam Chrystusa. W Kanie pokazałaś swoim uważnym sercem, jak działać z odpowiedzialnością. Nie czekałaś biernie na interwencję Syna Twojego, ale uprzedziłaś Go, uświadamiając Mu potrzeby, i z dyskretnym autorytetem podjęłaś inicjatywę, by posłać do Niego sługi.

U stóp krzyża posłuszeństwo uczyniło Cię Matką Kościoła i wierzących, a w Wieczerniku każdy uczeń uznał w Tobie władzę miłości i służby.

Pomóż nam rozumieć, że każda prawdziwa władza w Kościele i w życiu konsekrowanym ma swój fundament w uległości woli Bożej i że każdy z nas staje się dla innych autorytetem poprzez świadectwo życia w posłuszeństwie Bogu.

O Matko łaskawa i miłosierna, «Ty, która czyniłaś wolę Ojca, okazując gorliwość w posłuszeństwie»,pomóż, by nasze życie było bacznym wsłuchiwaniem się w Słowo, wiernym pójściem za Jezusem, Panem i Sługą, w świetle i mocy Ducha Świętego, byśmy radowali się komunią braterską, byśmy byli wspaniałomyślni w pełnieniu misji i gorliwi w służbie ubogim, oczekując dnia, gdy posłuszeństwo wiary przemieni się w święto Miłości bez końca. Amen”.  (Instrukcja Posługa władzy i posłuszeństwo, 31)

oprac. s. dr Monika Juszka RMI