Formacja Papieskiej Unii Misyjnej dla księży na grudzień 2021

GRUDZIEŃ 2021

„POŚREDNICTWO BOSKO-LUDZKIE

JEST ESENCJĄ KAPŁAŃSKIEGO ISTNIENIA”

(bł. Paweł Manna)

Tożsamość posłannicza kapłana – dawać Jezusa

Z Ewangelii według św. Łukasza:

„Następnie wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie!Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was”.  (Łk 10, 1–6)

Z dokumentów Kościoła:

„Prezbiterzy wyświęcani są, aby głosić Ewangelię, być pasterzami wiernych i sprawować kult Boży jako prawdziwi kapłani Nowego Testamentu. […] Spełniając urząd Chrystusa, Pasterza i Głowy, zgromadzają rodzinę Bożą, jako braci ożywionych duchem jedności, i przez Chrystusa w Duchu prowadzą ją do Boga Ojca”. (LG 28)

„Celem, do którego zmierzają prezbiterzy przez posługę i życie, jest chwała Boga Ojca w Chrystusie. Chwała ta polega na tym, że ludzie świadomie, dobrowolnie i z wdzięcznością przyjmują dzieło Boże dokonane w Chrystusie oraz okazują je w całym swoim życiu. Prezbiterzy zatem, czy to oddając się modlitwie i adoracji, czy głosząc słowo, czy składając Ofiarę eucharystyczną i udzielając innych sakramentów, czy też wykonując inne posługi dla ludzi, przyczyniają się zarówno do pomnażania chwały Bożej, jak i do wzbogacenia życia Bożego w ludziach”. (PO 2)

„Czyż można bliźnim dać większy dowód miłości nad ten, kiedy wyprowadziwszy ich z ciemności zabobonnego pogaństwa, staramy się wszczepić w nich prawdziwą wiarę Chrystusową? Ten zaś objaw miłości o tyle stoi wyżej ponad inne dzieła i dowody tej cnoty, o ile dusza stoi wyżej nad ciało, niebo nad ziemią, wieczność nad doczesnością. A jeżeli nikomu z wiernych świeckich nie wolno lekceważyć tego obowiązku, to cóż mówić o duchowieństwie, które zostało przez Chrystusa Pana wybrane i dopuszczone do uczestnictwa w Jego kapłaństwie i apostolacie?” (RE 6)

Z pism bł. o. Pawła Manny:

„[My, księża] Jesteśmy apostołami! Apostołowie nie mieli żadnego innego celu, jak tylko służyć Jezusowi Chrystusowi. Jesteśmy apostołami i pracujemy z hojnością i bezinteresownie tylko dla dusz, tylko dla Kościoła, tylko dla Nieba!” P. Manna, Virtù apostoliche, Milano 1944, s. 12

„Pamiętam, czego doświadczyłem w czasie moich częstych podróży misyjnych. Moja osoba dla tamtych ludzi nic nie znaczyła. Byłem dla nich jednym z wielu Europejczyków… Ale ja dzięki tamtym mężczyznom, kobietom i dzieciom zrozumiałem mnóstwo rzeczy. Pojąłem, że są stworzeniami Bożymi. Mają duszę nieśmiertelną jak ja… zostali odkupieni jak ja… także dla nich Syn Boży stał się człowiekiem… A oni o tym nie wiedzieli. Zrozumiałem dzięki nim jeszcze coś więcej, coś, co dotyczy bezpośrednio nas, kapłanów. To właśnie te dusze określają kierunek naszego życia… one są powodem i celem naszego kapłaństwa, naszego powołania… Nie są kimś obcym, ale zostały nam powierzone przez Boga, abyśmy je ocalili…” P. Manna, Chiamati alla santità, Napoli 1977, s. 65

„Zadanie kapłana: DAWAĆ JEZUSA CHRYSTUSA. Dawać Go wszystkim. Złym i dobrym, doskonałym, wielkim i małym, mądrym i ignorantom (…). Jesteśmy kielichami pełnymi Jezusa, przeznaczonymi, by rozlewać Go na dusze. Musimy być Go pełni, aby móc rozlewać. Musimy sami pić z ducha łaski, z miłości Jezusa Chrystusa, żeby dawać Go innym”. P. Manna, Chiamati alla santità, Napoli 1977, s. 76

„Przeraża mnie myśl, że jest tak wiele dusz, z których będziemy musieli się rozliczyć, a o które wciąż tak mało dbamy”. P. Manna, Chiamati alla santità, Napoli 1977, s. 66

„W świecie są zdolniejsi i bardziej obdarowani talentami niż wśród kleru. Czyni się wiele wspaniałych dzieł socjalnych. Których my nie możemy robić, ale one wszystkie, same z siebie nie znaczą zbyt wiele dla życia wiecznego. Naszym zadaniem jest zbawienie dusz!” P. Manna, Chiamati alla santità, Napoli 1977, s. 73

„Kapłan jest żołnierzem, który nie powinien nigdy przestać walczyć o dusze. Jest rybakiem ludzi, który musi wypływać na głębię, aby łowić w sieci tych, którzy toną w morzu świata. Jest ekonomem, który musi zdać dokładną relację ze swojej posługi. Jest pasterzem, który musi biec przez góry i doliny w poszukiwaniu zagubionej owcy. Kapłan nie może zbawić się sam. Jego zbawienie powiązane jest ze zbawieniem wielu innych ludzi”.  P. Manna, Chiamati alla santità, Napoli 1977, s. 145

Pytania do refleksji:

• Jak często modlę się za osoby powierzone mojej opiece duszpasterskiej?
• Na co przeznaczam więcej sił i energii: na budowanie kościoła, remonty, prowadzenie ośrodka duszpasterskiego, dokumenty w kancelarii czy na rozmowy i spotkania z ludźmi, na modlitwę za nich?
• Czy czuję się bardziej budowniczym, nauczycielem, wykładowcą, urzędnikiem czy kapłanem, pośrednikiem między ludźmi i Bogiem?

MODLITWA

O przedziwny Panie, który przyjąłeś postać Sługi. Najwyższy Kapłanie, który przez Ducha wiecznego złożyłeś Bogu nieskalaną ofiarę. W pokorze spoglądam na me dłonie, które namaściłeś w czasie moich święceń. Uczyniłeś je dłońmi kapłana.

Składam je ufnie w dłonie Twoje i Matki, jak Ty czyniłeś w Nazarecie, i powierzam je z miłością dłoniom Twego Ojca, jak Ty uczyniłeś nad Jordanem. Racz przyjąć mnie całego i spraw, aby moje kapłańskie posługiwanie było prawdziwym gromadzeniem Twego Kościoła.

Pozwól mi poznać i ukazać braciom piękno Twej Oblubienicy. Niech zajaśnieje ono pełnym blaskiem w Eucharystii i stamtąd opromienia wszystkie drogi Twoich uczniów.

Boski Zbawicielu, proszę Cię dzisiaj:

– abyś odnowił mocą Ducha Świętego moje kapłaństwo,

– aby była we mnie stale pokorna, lecz mocna pewność powołania i posłannictwa,

– aby rosła we mnie gotowość świętej służby,

– abym pragnął być świętym i do świętości dążył.

Spraw, Jezu, Najwyższy Kapłanie, aby każdy człowiek zobaczył przez moją osobę i posługę zbawczą miłość Ojca i Syna, i Ducha Świętego; jedynego prawdziwego Boga, który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

(na podstawie https://kaplani.pl/pl/strefa_modlitwy/czytelnia/modlitwy_kaplana/modlitwa_kaplana)

oprac. s. dr Monika Juszka RMI