Papieskie Dzieła Misyjne
  • Dzieła
    • Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary
    • Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci
    • Papieskie Dzieło św. Piotra Apostoła
    • Papieska Unia Misyjna
  • Aktualności
  • Inicjatywy
    • Niedziela Misyjna
    • AdoMiS
    • Misyjne Apostolstwo Chorych
    • Szkoła Animatorów Misyjnych
    • Firma z misją
    • Dzieci Komunijne Dzieciom Misji
    • Żywy Różaniec dla Misji
    • Wierzę na Słowo
    • Misyjny Bukiet
    • Powołanie utkane na miarę
    • Misyjny budzik
    • Młodzieżowy Wolontariat Misyjny PDRW
    • Kolędnicy Misyjni
  • Projekty finansowane przez PDM
    • Zrealizowane projekty
    • Wspieraj
  • Dla misjonarza
    • Terytoria misyjne
    • Jak uzyskać pomoc z PDM
  • Kontakt
Zaznacz stronę
  • Misyjne Apostolstwo Chorych
13 października 2017

Kapelan na misjach

Gdy myślimy o szpitalu, pojawia się temat kapelana – gdzie go można znaleźć w nagłych wypadkach? Jak może pomóc cierpiącym? Ale może na samym początku warto zadać sobie pytanie: kim jest kapelan?

Gdy myślimy o szpitalu, pojawia się temat kapelana – gdzie go można znaleźć w nagłych wypadkach? Jak może pomóc cierpiącym? Ale może na samym początku warto zadać sobie pytanie: kim jest kapelan?

Najważniejszy jest chory
Jako zakonnik Zakonu Kleryków Regularnych Posługujących Chorym (kamilianie) chcę najpierw zwrócić uwagę na nasz czwarty ślub zakonny: służba chorym nawet z narażeniem własnego życia. Czerwony krzyż zamieszczony na naszym stroju zakonnym symbolizuje Chrystusa, który z miłości umiera za drugiego człowieka.

Kim jest kapelan?
Kapelan to kapłan, który służy drugiemu człowiekowi 24 godziny na dobę. Przywykliśmy, że kapelan ma swoje obowiązki, godziny pracy, że przychodzi tylko do katolików – jak to słyszy się na niejednej sali szpitalnej – z sakramentem namaszczenia chorych… Ale tak faktycznie kapelan jest dla wszystkich chorych, bez względu na wyznanie. Patrząc z punktu widzenia europejskiego, kapelan powinien odprawić Mszę św., nabożeństwo, udzielić sakramentów (pokuty i pojednania, namaszczenia chorych), Komunii św., przychodzić do szpitala na wezwanie i odwiedzać chorych. I więcej od kapelana nie powinno się wymagać. „Po co mu zawracać głowę…” – jak powiedziała jedna z pacjentek.

Potrzeba i nieba, i chleba
Na misjach wygląda to troszkę inaczej. Kapelan ma większy zakres obowiązków. Wchodząc na teren szpitala, musi mieć świadomość, że jest posłany do każdego chorego, który znajduje się na sali. Nie patrzy na wyznanie i religię. Kapelan najpierw interesuje się tym, czy pacjent ma za co kupić leki, czy ma co włożyć do garnka, czy ma możliwość opłacenia operacji lub zabiegu. Dopiero w dalszej kolejności idzie się do chorych z sakramentami. W szpitalu na Madagaskarze, gdzie pracowałem, w większości nie ma ubezpieczeń zdrowotnych, a chory do szpitala musi ze sobą przynieść prawie wszystko – począwszy od kuchni (garnki, węgiel, kociołek, ryż, mięso) aż po łazienkę (miednica czy wiaderko). Trzeba zwrócić uwagę w pierwszej kolejności na tę sferę materialną, a dopiero później duchową.
Na Madagaskarze pracuje z nami grupa ludzi świeckich zwana Rodziną Kamiliańską – wolontariusze, którzy odwiedzają chorych, pomagają w pobycie w szpitalu. To oni przede wszystkim dbają o tę sferę materialną. Troszczą się o to, aby chorzy mieli wszystko, co im jest potrzebne do przeżycia w szpitalu – kupują leki, wydają posiłki.

Tu i tam
Z punktu widzenia Europejczyka mówimy, że choroba może zniszczyć życie człowieka. Gdy nam coś dokucza, przychodzimy do szpitala i liczymy na pomoc. Czasami potrzeba właśnie tej wyciągniętej pomocnej dłoni, choćby na chwilę, gdy stoimy zagubieni w korytarzach czy na sali. Gdy pomagałem jako kleryk w Szpitalu Dziecięcym w Dziekanowie Leśnym, wielokrotnie widziałem cierpienie dzieci na oddziałach chemioterapii i innych. Czekały z utęsknieniem na wypis do domu, chociaż próbowano stworzyć im jak najlepsze warunki pobytu. Szpital jednak nie zastąpi domu, a pielęgniarka, lekarz czy kapelan – rodziców.
Jako kapłan na Madagaskarze miałem do czynienia z innym światem chorego. Sale wieloosobowe, zniszczone łóżka, zdewastowane stoliczki, czasami obskurne pomieszczenia. I w tym wszystkim chorzy, którzy przeważnie pokonali kilkadziesiąt lub kilkaset kilometrów do szpitala.

Czas nie goni
Chorzy, którzy czekają na lekarza, pielęgniarkę, kapłana, mają czas, bo ich nic nie goni i w swoim cierpieniu potrafią się uśmiechnąć i porozmawiać.
Na Madagaskarze zrozumiałem, że w szpitalu nie ma granic wyznaniowych. Można wejść na każdą salę, usiąść i dyskutować o wszystkim z rodziną, bo przy chorym przeważnie siedzi cała rodzina.
Czas, którego dzisiaj brakuje tutaj, w Europie, w krajach misyjnych można odnaleźć przy łóżku chorego. Gdy wchodzi się na salę, czas się zatrzymuje. Opowieści o rodzinach, problemach, sytuacjach plemiennych czy wyznaniowych – to wszystko powoduje, że czasami na sali spędza się wiele czasu. Chorzy zapominają o bolesnej sytuacji, w której się znaleźli, o swoich troskach i problemach, o cierpieniu i chorobie. To czas, w którym dzielą się swoimi radościami z tym, który znalazł „czas” dla nich – z kapelanem.
O. Jerzy Wilk, kamilianin

Powrót do strony głównej

Zobacz nasze inne aktualności

  • Aktualności
8 lutego 2023
Rada Krajowa Papieskich Dzieł Misyjnych
  • Aktualności
  • Kolędnicy misyjni
  • Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci
6 lutego 2023
KOLĘDNICY MISYJNI DZIECIOM Z PAPUI-NOWEJ GWINEI
  • Aktualności
  • Żywy różaniec dla misji
6 lutego 2023
Mamy Różę bł. Pauliny Jaricot
  • Aktualności
  • Papieska Unia Misyjna
2 lutego 2023
Świadkowie wiary w Kościele i w świecie

Zobacz więcej >

Dołącz do nas

Zapisz się do newslettera

Sprawdź swoją skrzynkę odbiorczą (albo katalog na spam) i potwierdź swoją subskrypcję.

Klauzula informacyjna

Kontakt >

tel. 22 536 90 20

www.missio.org.pl

pdm@missio.org.pl

www.ppoomm.va

Papieskie Dzieła Misyjne

Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary

Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci

Papieskie Dzieło św. Piotra Apostoła

Papieska Unia Misyjna

alternatetext

Wspieraj nas

Papieskie Dzieła Misyjne

Skwer kard. S. Wyszyńskiego 9

01-015 Warszawa

Konto bankowe:

PKO BP SA I/0 Warszawa

72 1020 1013 0000 0102 0002 7169

PONTIFICIE OPERE MISSIONARIE

Segretariati internazionali

Via di Propaganda, 1C

00120 CITTA DEL VATICANO

Tel: +39 06 698 80228

E-mail: amministrazione@ppoomm.va

Dla mediów

Polityka prywatności

Żądanie RODO

Copyright Missio

Created by Stacja7