Przesłanie Ojca Świętego Franciszka do Papieskich Dzieł Misyjnych

Papież Franciszek skierował przesłanie do Papieskich Dzieł Misyjnych z okazji zaplanowanej na najbliższą niedzielę beatyfikacji Pauliny Jaricot, założycielki Dzieła Rozkrzewiania Wiary. W tym roku przypada dwusetna rocznica jego powstania, a także stulecie podniesienia go, wraz z Dziełem Misyjnym Dzieci i Dziełem św. Piotra Apostoła, do rangi dzieł „papieskich”. Później dołączyła do nich, również uznana przez Piusa XII, Papieska Unia Misyjna, która obchodzi 150. rocznicę urodzin swojego założyciela.

Drodzy bracia i siostry!

W tym roku, tak dla was szczególnym, zebraliście się w Lyonie, mieście, w którym mają swój początek Papieskie Dzieła Misyjne i gdzie będzie miała miejsce beatyfikacja Pauliny Jaricot, założycielki Dzieła Rozkrzewiania Wiary. Obchodzimy w tym roku dwusetną rocznicę tego Dzieła, a także stulecie  podniesienia go, wraz z Dziełem Misyjnym Dzieci i Dziełem św. Piotra Apostoła, do rangi „papieskiej”. Później dołączyła do nich, zawsze doceniana przez Piusa XII, Papieska Unia Misyjna, która świętuje 150. rocznicę urodzin swego założyciela, bł. Pawła Manny.

Te rocznice wpisują się w obchody 400-lecia Kongregacji  De Propaganda Fide (Kongregacja Ewangelizacji Narodów), z którą Papieskie Dzieła Misyjne są ściśle związane i z którą współpracują w pomocy Kościołom na terytoriach powierzonych tej dykasterii. Została ona powołana do życia, aby wspierać i koordynować szerzenie Ewangelii tam, gdzie jeszcze nie została poznana. Ale zapał ewangelizacyjny nigdy w Kościele nie zawiódł i zawsze pozostaje jego podstawowym dynamizmem. Dlatego chciałem, aby Dykasteria ds. Ewangelizacji odegrała szczególną rolę także w odnowionej Kurii Rzymskiej, wspierając misyjne nawrócenie Kościoła (Praedicate Evangelium, 2-3), które nie jest prozelityzmem, ale świadectwem: wyjściem poza siebie, aby głosić życiem darmową i zbawczą miłość Boga do nas wszystkich, powołanych do bycia braćmi i siostrami.

Spotykacie się w Lyonie, ponieważ tam, 200 lat temu, 23-letnia młoda kobieta Paulina Maria Jaricot miała odwagę stworzyć dzieło wspierające działalność misyjną Kościoła; kilka lat później zainicjowała Żywy Różaniec, wspólnotę modlitwy i dzielenia się dobrami. Pochodziła z bogatej rodziny, a zmarła w ubóstwie – poprzez beatyfikację Kościół zaświadcza, że ​​umiała gromadzić skarby w niebie (por. Mt 6,19), skarby, które rodzą się z odwagi dawania siebie i objawiają tajemnicę życia, że tylko ofiarując je, można je zyskać, a kto je straci, ten je zachowa (por. Mk 8,35).

Paulina Jaricot zwykła mówić, że Kościół jest z natury swojej misyjny (por. Ad gentes 2) i dlatego każdy ochrzczony ma misję, a nawet więcej, sam jest misją. Pomoc w życiu tą świadomością jest pierwszą i najważniejszą posługą Papieskich Dzieł Misyjnych. Posługą, którą pełnią z Papieżem i w imię Papieża. Ta łączność pomiędzy PDM a posługą Piotrową, ustanowiona sto lat temu, przekłada się na konkretną posługę biskupom, Kościołom lokalnym i całemu Ludowi Bożemu. Jednocześnie waszym zadaniem, według Soboru Watykańskiego II (por. Ad gentes 38), jest współpraca z biskupami, aby każda wspólnota Kościoła lokalnego otwierała się na horyzonty Kościoła powszechnego.

Obchodzone przez was jubileusze i beatyfikacja Pauliny Jaricot stanowią okazję do wskazania raz jeszcze na trzy aspekty, które w historii PDM dzięki działaniu Ducha Świętego istotnie przyczyniły się do szerzenia Ewangelii.

Przede wszystkim jest to misyjne nawrócenie. Dobro misji zależy od wychodzenia poza siebie, od pragnienia, by nie skupiać się na sobie, ale na Jezusie, który przyszedł, aby służyć, a nie aby Jemu służono (por. Mk 10,45). Tak właśnie Paulina Jaricot postrzegała swoje istnienie – jako odpowiedź na współczujące i czułe miłosierdzie Boga. Od młodości starała się utożsamić ze swoim Panem, także poprzez cierpienia, których doświadczała, aby rozpalić płomień Jego miłości w każdym człowieku. W tym tkwi źródło misji, w wierze tak żarliwej i gorącej, że wciąż pragnie wychodzić do innych, każdego dnia nawracając się, aby naśladować Jezusa i nieść Boże Miłosierdzie na drogach świata.

Ale jest to możliwe – i to drugi aspekt – tylko poprzez modlitwę, która jest pierwszą formą misji (por. Orędzie do Papieskich Dzieł Misyjnych, 20 maja 2020 r.). To nie przypadek, że Paulina obok Dzieła Rozkrzewiania Wiary postawiła Żywy Różaniec. Jakby chciała mocno podkreślić, że misja zaczyna się od modlitwy i bez niej nie może być realizowana (por. Dz 13,1-3). Dzieje się tak, ponieważ to Duch Święty uprzedza i pozwala na wszystkie nasze dobre czyny. Pierwszeństwo ma zawsze Jego łaska. W przeciwnym razie misja stanie się bezowocna.

Wreszcie, konkretna miłość. Wraz z siecią modlitwy Paulina rozpoczęła zbiórkę ofiar materialnych na dużą skalę i w twórczej formie. Zbiórce towarzyszyły zawsze informacje o życiu i działalności misjonarzy. Darowizny tak wielu prostych ludzi były opatrznościowe dla historii misji.

Drodzy bracia i siostry, którzy jesteście na Zebraniu Ogólnym PDM, życzę wam, abyście kroczyli drogą wytyczoną przez tę wielką misjonarkę, pozwalając się zainspirować jej wiarą przeżywaną w konkretach, jej śmiałością i odwagą, jej hojną kreatywnością. Za wstawiennictwem Maryi Panny, Gwiazdy Ewangelizacji, proszę dla każdego z was o Boże błogosławieństwo, a was proszę o modlitwę za mnie.

Rzym, Bazylika św. Jana na Lateranie, 12 maja 2022 r.

FRANCISZEK