Post jako dar róż Żywego Różańca z diec. drohiczyńskiej dla kapłanów i misjonarzy

Róże Żywego Różańca z diec. drohiczyńskiej kolejny rok podejmują post o chlebie i wodzie w intencji kapłanów i misjonarzy. W tę inicjatywę włączają się osoby świeckie, konsekrowane i kapłani.

Przed nami Wielki Post, który wzywa do modlitwy, postu i jałmużny. Modlitwa to przebywanie i rozmowa z Bogiem, to nieustanny zwrot serca ku Bogu. Modlitwa, aby była miła Bogu, powinna płynąć z czystej intencji.
Kolejny dobry czyn to umartwienie i opanowanie samego siebie – wewnętrzne, nie na pokaz. Natomiast jałmużna to wyraz miłości bliźniego. Jako czyn pokutny jest dzieleniem się swoim dobrem. Jałmużna to nie tylko dar materialny, ale przede wszystkim dar serca.
Kolejny już rok członkowie Żywego Różańca diecezji drohiczyńskiej podejmują post o chlebie i wodzie, który pragną ofiarować w intencji kapłanów oraz misjonarzy. Post ten ofiarują również w intencji powołań kapłańskich i zakonnych. Dni Wielkiego Postu przydzielone są poszczególnym dekanatom i obejmują okres od 17 lutego do 31 marca, z wyłączeniem 19 i 25 marca. Chętnych do włączania się w tę inicjatywę nie brakuje. Post podejmują zarówno osoby świeckie, konsekrowane, jak i kapłani. Nad powiadomieniem wszystkich członków czuwają dekanalne i parafialne zelatorki.
Renata Przewoźnik, moderatorka Żywego Różańca w diec. drohiczyńskiej

Fot. ks. Jacek Gancarek, Papua Nowa Gwinea

O znaczeniu i sile postu opowiadają uczestnicy.
Post to siła
„Post praktykowałam od wczesnych lat dziecięcych. Pierwsze wstrzemięźliwości były, można powiedzieć, wymuszane przez rodziców. Było to powstrzymywanie się od pokarmów mięsnych. W młodości podejmowałam się postów, by zadbać o sylwetkę. Teraz już jako osoba dojrzała odkryłam, że post jest potrzebny przede wszystkim dla duszy. Surowe posty wpisały się w moje życie. Podejmuję je często, ponieważ jestem świadoma i wiem, że post to wielka łaska. Modlitwa i post pomagają mi przetrwać trudne chwile, wyciszają złe emocje, zwalczają pokusy oraz potęgują miłość do Boga. Przywracają radość, optymizm, wiarę w siebie i Pana Boga. Post to siła, moc oraz niezliczone łaski. Zachęcam do praktykowania postu w rodzinach. Przekazujmy to dzieciom i wnukom. Ewangelista św. Marek (Mk 9,29) tłumaczy uczniom, którzy są bezradni przed demonami, iż niektóre duchy można wypędzić tylko modlitwą i postem” – Janina, czcicielka Maryi.

Post uczy miłości bliźniego
„Ten rodzaj postu pomaga poskromić zmysły. Mogę coś zjeść, ale ze względu na podjęty post i intencję, odmawiam sobie. On pomaga zobaczyć, że są sprawy ważniejsze ode mnie, że w ten sposób uczę się miłości bliźniego. Maryja jest wspaniałą przewodniczką po tej drodze” – ks. Łukasz.

Post to włączenie się w chór modlitw
„Podejmując post o chlebie i wodzie, włączam się do chóru modlitw w intencji kapłanów, prosząc Pana Boga o szczególne łaski dla pasterzy Kościoła, aby im błogosławił, wspomagał, pomnażał powołania kapłańskie, abyśmy nigdy nie cierpieli głodu Mszy św. i Słowa Bożego. Oby nigdy nie zabrakło ludziom konsekrowanych dłoni kapłańskich” – Małgorzata.