Katecheza dla dzieci przed Tygodniem Misyjnym

Już niedługo będziemy świętować Tydzień Misyjny, przygotujmy więc dzieci do dobrego przeżycia tego czasu. Zachęcamy do przeprowadzenia misyjnej katechezy, której hasłem będzie: „Masz zaproszenie na spotkanie w terenie!”, skierowanej do wszystkich dzieciaków.

To wyjątkowa okazja, by uświadomić najmłodszym, że Msza Święta to nie lokalne wydarzenie, tylko liturgia, która ma miejsce na całym świecie! Dzieci dowiedzą się, jak sprawowana jest Eucharystia w Afryce, Ameryce Południowej czy w Papui-Nowej Gwinei, a także jak mogą wspierać misjonarzy modlitwą.

W programie m.in.: zabawy, filmy, prace plastyczne, zdobywanie odznaki Małego Misjonarza i zaproszenia na Mszę Świętą dla całej rodziny!

KATECHEZA MISYJNA DLA DZIECI

TEMAT: MASZ ZAPROSZENIE NA SPOTKANIE W TERENIE!

CELE KATECHETYCZNE:

(wymagania ogólne)

– ukazanie prawdy o powszechności Eucharystii;

– kształtowanie postawy szacunku wobec Eucharystii;

– kształtowanie postawy odpowiedzialności za misje i misjonarzy.

CELE SZCZEGÓŁOWE:

– zapoznanie z biblijnym tekstem ustanowienia Eucharystii;

– kształtowanie postaw wdzięczności za obecność Jezusa w Eucharystii;

– uwrażliwienie na konieczność uczestnictwa we Mszy Świętej dla naszego życia duchowego;

– uwrażliwienie na potrzeby dzieci w krajach misyjnych i misjonarzy;

– nauczenie daty Tygodnia Misyjnego i zachęcenie do modlitwy za misjonarzy w tym czasie.

ZADANIA NAUCZYCIELA RELIGII:

– zapoznanie z tekstem biblijnym mówiącym o ustanowieniu Eucharystii;

– podkreślenie konieczności uczestnictwa we Mszy Świętej jako pomocy dla nas samych;

– przekazanie właściwego zachowania w czasie Mszy Świętej;

– ukazanie, że Msza Święta odprawiana jest we wszystkich zakątkach świata;

– uwrażliwienie na sytuację misjonarzy i dzieci w krajach misyjnych, zachęcenie do modlitwy za nich, szczególnie w Tygodniu Misyjnym.

TREŚCI – WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE:

Uczeń:

– samodzielnie potrafi opowiedzieć biblijny opis ustanowienia Eucharystii;

– samodzielnie wyjaśnia, czym jest Msza Święta;

– potrafi z uwagą uczestniczyć we Mszy Świętej;

– wyjaśnia, kim jest misjonarz;

– podaje datę Niedzieli Misyjnej i/lub Tygodnia Misyjnego.

Metody i pomoce:

rozmowa kierowana, pokaz, film, kolorowanka, praca z czasopismem, zabawa ruchowa.

Potrzebne będą:

– dostęp do YouTube’a lub dysku Google, żeby odtworzyć filmiki i/lub prezentację;

– wydruki z załączników: napisy, zdjęcia, odznaki dla dzieci, agrafki, kredki;

– rekwizyty do układania przyjęcia: obrus, talerze, sztućce, serwetki;

– rekwizyty/symbole Mszy Świętej: czyste serce narysowane i wycięte, Pismo Święte, kielich i patena z hostią, buty/ślady stóp;

– duży krzyż;

– globus lub mapa świata;

– aktualny kalendarz.

–  opcjonalnie czasopismo „Świat Misyjny” nr 2/2024 (do kupienia w wersji papierowej na https://misyjny-sklep.missio.pl/ lub pdf do pobrania z: https://missio.org.pl/swiat-misyjny/.

PRZEBIEG LEKCJI

1. Rozpoczęcie

Modlitwa, powitanie dzieci, czynności organizacyjne.

2. Wprowadzenie

UWAGA! Do całego poniższego materiału nauczyciel, w zależności od możliwości, jako konkretnych pomocy używa odpowiednich rekwizytów lub prezentacji pptx z załącznika lub zdjęć z załącznika. Ważne, żeby dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych miały jakiś konkret, a nie tylko słowa.

– Pokazując i układając obrus, talerze, sztućce, serwetki, świece, nauczyciel mówi: Kochani, czy byliście kiedyś u kogoś na imieninach lub urodzinach? A może u dziadków na święta? Jak wygląda takie spotkanie? (Swobodne wypowiedzi dzieci).

Czy od razu, od samych drzwi rzucamy się do stołu na pyszności, które są przygotowane? Jak się zachowujemy? (Rozmowa z dziećmi prowadzona w taki sposób, żeby podkreślić cztery czynności: powitanie, rozmowę, jedzenie, pożegnanie).

– Nauczyciel omawia poszczególne czynności. Przy każdej z nich odwołujemy się do wierszyka. Można też użyć plakatu ze s. 18 i 19 zamieszczonego w „Świecie Misyjnym” nr 2/2024. Czasopismo do kupienia w wersji papierowej na: https://misyjny-sklep.missio.pl/ lub pdf do pobrania z: https://missio.org.pl/swiat-misyjny/.

Napisy w załączniku nr 2.

POWITANIE – Kiedy przychodzimy do kogoś do domu lub na spotkanie, najpierw się witamy. Zdejmujemy też kurtkę, czapkę, szalik czy brudne buty.

Kiedy przychodzisz do kogoś do domu, starasz się brudu nie nanieść nikomu.

Buty dobrze wycierasz, z kurtki się rozbierasz.
Rozdajesz powitania i cieszysz się ze spotkania.

Przywitajmy się ze sobą. (Dzieci podają sobie ręce, kłaniają się sobie, mówią „dzień dobry” itp.).

ROZMOWA – Rozmawiamy ze sobą. Pytamy: Jak się czujesz? Co się wydarzyło ostatnio?

Kto na przyjęciu dobre wychowanie pokazuje,

najpierw miłą rozmową się zajmuje.

Nie rzuca się od progu biegiem na jedzenie,

lecz pyta, słucha i uczy się, czego jeszcze nie wie.

Pokażcie mi, proszę, jak się z kimś rozmawia. (Udajemy/pokazujemy gestami i mimiką, że z kimś rozmawiamy).

JEDZENIE – Jest też czas na jedzenie. Zwykle na różnych uroczystościach posiłki są wyjątkowe. Nie tylko chodzi o czynność jedzenia, ale też o wspólne spotkanie przy stole.

Na pięknych przyjęciach jest pyszne jedzenie,

które nas zwykle raduje szalenie.

Ono jest ważne, byśmy mocni i zdrowi,

każdemu w rodzinie pomóc byli gotowi.

Jak wyglądamy i pokazujemy, że jedzenie nam smakuje? (Pokazujemy gestami i mimiką czynność jedzenia, głaskanie się po brzuchu, minę zadowolenia itp.).

POŻEGNANIE – Nie zrywamy się z miejsca nagle i nie wychodzimy bez słowa. Żegnamy się z gospodarzami, umawiamy się też na następne spotkanie.

Najedzeni, umocnieni, już z rodziną się żegnamy,

często jakieś podarunki ze sobą zabieramy.

Wracamy do domu pełni wdzięczności

i czekamy niecierpliwie kolejnego wyjścia w gości.

Powiedzcie, proszę, jak pożegnamy po spotkaniu?

(Dzieci znów podają sobie ręce, kłaniają się sobie, mówią „do widzenia” itp.).

3. Rozwinięcie

Tak – jak sobie powiedzieliśmy przed chwilą – jest na każdym uroczystym spotkaniu. A ja mam dzisiaj dla was zaproszenie na najbardziej wyjątkowe i uroczyste spotkanie na świecie! 

Zobaczcie sami!

– Nauczyciel rozdaje dzieciom zaproszenia z załącznika nr 3 i pokazuje swoje zaproszenie. Rozmowa kierowana z dziećmi: kto zaprasza, dokąd, po co…

Tym, który nas zaprasza na najwspanialsze przyjęcie, jest sam Pan Jezus. Jego przyjęcie to MSZA ŚWIĘTA. Szczególnie zaproszenie kieruje do nas na każdą niedzielę, którą Pan Jezus chce spędzać z nami. Pragnie z nami rozmawiać i przygotowuje dla nas najwspanialsze jedzenie świata, czyli samego siebie pod postacią chleba w Komunii Świętej! To jest pokarm (jedzenie), które daje nam siłę nie tylko do życia na ziemi i bycia dobrymi, lecz także przygotowuje nas do życia wiecznego w niebie. Nasze codzienne jedzenie dba o nasze ciała, o nasze zdrowie. Komunia Święta to pokarm, który dba też o nasze dusze i serca.

Zaraz wam pokażę, jak bardzo Msza Święta podobna jest do wyjątkowego przyjęcia.

­

– Nauczyciel obok wcześniejszych rekwizytów i napisów dotyczących przyjęcia układa kolejno zdjęcia i napisy części Mszy Świętej (załącznik nr 4), tłumacząc:

Kiedy przychodzimy na Mszę Świętą, też zaczynamy od powitania. Ksiądz nas wita w imieniu Pana Jezusa słowami: „Pan z wami”. Przypomina nam, że jest tu z nami Jezus, że do Niego przyszliśmy. A my co odpowiadamy? Świetnie! Odpowiadamy: „I z Duchem twoim”.

Tak jak przychodząc do kogoś, zdejmujemy kurtkę i brudne buty, tak na początku Mszy Świętej zrzucamy z siebie brudy grzechów. Przepraszamy Pana Jezusa za to, co się nam nie udało w minionym tygodniu. To są OBRZĘDY WSTĘPNE MSZY ŚWIĘTEJ.

Później na Mszy Świętej rozmawiamy J. Ale nie z koleżanką czy kolegą, tylko z Panem Jezusem. On do nas mówi słowami pierwszego czytania, a my odpowiadamy psalmem. Jezus mówi znów do nas przez słowa drugiego czytania, a my odpowiadamy aklamacją: Alleluja! I znów Pan Jezus mówi, tym razem przez słowa Ewangelii i kazanie księdza, a my odpowiadamy wyznaniem wiary w Pana Boga i prośbami do Niego. To jest LITURGIA SŁOWA.

Jest też czas na bycie razem przy stole. Ten stół to ołtarz. Na nim ksiądz przygotowuje chleb, wodę i wino, a Pan Jezus, przez słowa i ręce księdza, przemienia je w samego Siebie, w swoje Ciało i Krew. Sam Pan Jezus do nas przychodzi i karmi nas sobą w Komunii Świętej. To LITURGIA EUCHARYSTII.

Wreszcie dowiadujemy się w ogłoszeniach, co się dzieje w naszej parafialnej rodzinie, żegnamy się z Panem Jezusem, z braćmi i siostrami, bierzemy od Pana Jezusa w podarunku na drogę Jego błogosławieństwo i wracamy do domu. To są OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA.

Najważniejsze jednak w czasie każdej Mszy Świętej jest to, że powtarza się wtedy OFIARA PANA JEZUSA. Na każdej Mszy Świętej Pan Jezus za nas umiera i dla nas zmartwychwstaje  (Na środku rekwizytów lub rysunków dotyczących Mszy Świętej nauczyciel stawia lub kładzie krzyż). Pan Jezus po śmierci zmartwychwstał i dlatego żywy i prawdziwy przychodzi do nas w czasie Mszy Świętej. Każdy z nas jest zaproszony przez Jezusa na to wyjątkowe spotkanie!

Jak myślicie, czy tylko w naszej parafii dzieją się takie cuda, czyli ma miejsce to specjalne i wyjątkowe przyjęcie – ofiara Pana Jezusa, czyli Msza Święta? A w innych parafiach? A w innych krajach poza Polską? A na innych kontynentach, czyli w innych częściach świata?  (Nauczyciel pokazuje globus lub mapę).

Macie rację! Wszędzie, w każdym miejscu na ziemi Pan Jezus zaprasza ludzi do siebie. (Nauczyciel pokazuje zdjęcia z załącznika nr 5). Zobaczcie, nie wszędzie ludzie zaproszeni przez Jezusa mają takie piękne kościoły, jak ten w naszej parafii. Są też takie miejsca na świecie, gdzie ludzie nie mają możliwości na takie wspaniałe spotkanie z Jezusem w każdą niedzielę. Czasem czekają na to pół roku albo rok. Nie dlatego, że Pan Jezus ich nie chce zaprosić, ale dlatego, że brakuje księży, dzięki którym Jezus mógłby przyjść do ludzi… To są tereny misyjne, a ludzie, którzy tam pracują i mówią ludziom o Panu Jezusie, nazywają się MISJONARZAMI.

Zobaczcie, jak bardzo ludzie się cieszą, kiedy mogą się spotkać z Jezusem i odpowiedzieć na Jego zaproszenie na przyjęcie. (Nauczyciel wyświetla kilka filmików z Mszy Świętej na terenach misyjnych – załącznik nr 6).

Mówię wam dzisiaj o tym, bo już niedługo będziemy mieć NIEDZIELĘ MISYJNĄ i cały TYDZIEŃ MISYJNY. Czyli takie dni, kiedy szczególnie staramy się pamiętać o misjonarzach i modlić się za nich.

– Nauczyciel pokazuje dzieciom kalendarz. Odnajdujemy październik. Wyjaśniamy, co to znaczy „przedostatni”, znajdujemy przedostatnią niedzielę. Przypominamy, co oznacza słowo „tydzień”. Odnajdujemy przedostatnią niedzielę i przedostatni tydzień. Zaznaczamy.

Mam dla was jeszcze jedną ważną wiadomość! Nie trzeba wyjeżdżać do dalekich krajów, żeby być misjonarzami! Każdy z was też może być misjonarzem! Jeśli pomodlicie się za misjonarzy, będziecie odpowiadać na zaproszenie Jezusa na Mszy Świętej i przychodzić do Niego, a po Mszy zachowywać się jak prawdziwi uczniowie Jezusa, już będziecie MISJONARZAMI!

Mam dla was odznaki MAŁEGO MISJONARZA (załącznik nr 7). Jak widzicie, nie są jeszcze kolorowe. Pokolorujcie je najpiękniej, jak umiecie, a ja wam je przypnę.

4. Podsumowanie

Gratulacje! Pięknie dzisiaj pracowaliście!  

Moi kochani misjonarze, uczniowie Pana Jezusa!

Macie już piękne odznaki, które będą przypominać, że jesteście MAŁYMI MISJONARZAMI. Nie zapominajcie o codziennej modlitwie za misjonarzy i o niedzielnej Mszy Świętej. Weźcie też do domu zaproszenia, które dzisiaj dostaliście od Jezusa. Pokażcie je rodzicom i rodzeństwu i razem przyjdźcie do Pana Jezusa już w najbliższą niedzielę na Jego przyjęcie.

Taki sam Pan Jezus na całym świecie przychodzi do ludzi w Komunii Świętej, a wcześniej przychodzi na ołtarze świata przez słowa i ręce księży!

Pamiętajcie o modlitwie za księży, misje i misjonarzy. Szczególnie w Tygodniu Misyjnym.

Pomódlmy się już teraz: „Zdrowaś Maryjo…”.

 s. Monika Juszka RMI, PDM Warszawa