Bp Karol de Forbin-Janson, założyciel Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci

Papieskie Dzieło Dziecięctwa Misyjnego to jakby ogromny chór utworzony z dzieci całego świata, które razem śpiewają Bogu swoje «oto jestem», wyrażając je poprzez modlitwę, entuzjazm i konkretne zaangażowanie! A trwa to od dobrych 160. lat, kiedy Duch Święty wzbudził wasze dzieło, natchnąwszy biskupa Nancy we Francji – Karola de Forbin-Jansona – aby zwrócił się właśnie do dzieci z prośbą, by pomogły dzieciom w Chinach. 

Jan Paweł II, Przemówienie podczas spotkania z dziećmi należącymi do Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci, 14 VI 2003 r.

   Karol August Maria Józef de Forbin-Janson urodził się w Paryżu w 1785 r. Jego ojciec, markiz Janson, był generałem. Matka pochodziła z książęcej rodziny Galean. Kiedy wybuchła Wielka Rewolucja Francuska, chłopiec miał cztery lata. Najwyższe klasy społeczeństwa francuskiego, do których zaliczała się rodzina de Forbin-Janson, doświadczały ogromnych prześladowań. Wielu z nich, z obawy o życie, opuszczało kraj. Uczynili to również Jansonowie. Do Francji powrócili w roku 1799 i wtedy mały Karol przystąpił do I Komunii Świętej.

   Chłopiec otrzymał staranne wykształcenie. Mając zaledwie 21 lat, przez samego Napoleona Bonaparte został mianowany audytorem Rady Państwa. Odrzucił jednak stanowisko, wszelkie przywileje, bogactwo i ambicje. Zimą roku 1809 wstąpił do seminarium duchownego, a po jego ukończeniu przyjął święcenia kapłańskie. Ze względu na dobre wykształcenie proponowano mu zaszczytne funkcje, ale on pragnął zwyczajnej pracy duszpasterskiej. Powrócił do Paryża i rozpoczął katechizację dzieci w parafii Świętego Sulpicio. Widząc duchowe spustoszenie, jakie w kraju uczyniła rewolucja, wyszedł naprzeciw zagubionym rodakom.

   Po dziesięciu latach pracy apostolskiej, w roku 1824, został biskupem Nancy i Toul. Kolejna rewolucja rozdzieliła go z diecezją i skazała na wygnanie. To wtedy poprosił Ojca Świętego o pozwolenie na wyjazd na misje do Azji. I choć jego prośba nie została odrzucona, to ostatecznie nie doczekała się realizacji.

   Karol de Forbin-Janson znany był ze swej wielkoduszności i wrażliwości na drugiego człowieka. Jego rodzinna fortuna była źródłem wsparcia dla setek biednych ludzi. W roku 1839 wyjechał do Ameryki Północnej. Podczas 18 miesięcy pobytu w Kanadzie głosił kazania, które gromadziły do 20 tysięcy osób, również Indian. Do dziś w pamięci tamtejszych wspólnot pozostały ślady jego obecności. Pomimo różnorakiej działalności biskup Karol nigdy nie zapominał o misjonarzach. Systematycznie z nimi korespondował. W listach z Chin przychodziły do niego wiadomości o tragicznej sytuacji setek tysięcy miejscowych dzieci. Do pomocy w ich ratowaniu zaprosił swoich najmłodszych rodaków. I w ten sposób, w roku 1843, powstało Stowarzyszenie Świętego Dziecięctwa Pana Jezusa, którego pierwszą członkinią została Paulina Jaricot. Dla rozwoju Dzieła biskup poświęcił nawet rodzinną fortunę. Od samego początku starał się pozyskać wszystkich biskupów Francji. Odbył wiele podróży do różnych krajów Europy, aby dla tej idei zdobyć serca ludzi. W Belgii przyjął go sam król Leopold I, który natychmiast mianował swoje dzieci na protektorów (obrońców) Dzieła w swoim królestwie.

   Nowe Dzieło wspierało ewangelizację, wychowanie i ratowanie chińskich dzieci. Biskup Karol bardzo pragnął dotrzeć do Chin, lecz dotknęła go choroba. Na krótko przed jego śmiercią Stowarzyszenie Świętego Dziecięctwa działało już w 65. diecezjach, a nuncjusze apostolscy w Belgii, Holandii i Szwajcarii polecali je biskupom swoich krajów. W ostatnich chwilach życia Karol de Forbin-Janson polecił Dzieło Opatrzności Bożej. Zmarł 11 lipca 1844 r.