Inicjowanie i rozbudzanie wśród ludzi zaangażowania na rzecz misji poprzez proponowanie konkretnych działań, akcji, dostarczanie odpowiednich materiałów.
Osoba inicjująca działania na rzecz misji.
Duchowość odnosząca się „w szczególny sposób do tych, których Bóg powołał, aby byli misjonarzami” (Redemptoris missio, 87).
Głoszenie Jezusa Chrystusa, które ma prowadzić do wiary w Niego (zob. KKK 425).
Kapłan diecezjalny posyłany na pewien czas przez swojego biskupa do pracy na misjach. Neologizm ten powstał po ukazaniu się encykliki Piusa XII Fidei donum, w której papież zachęcał biskupów diecezjalnych do posyłania na misje kapłanów.
Formowanie poszczególnych chrześcijan – seminarzystów, kapłanów, osób zakonnych, konsekrowanych i świeckich, grup parafialnych i stowarzyszeń – w duchu misyjnym. Informowanie i formowanie do powszechnej misji Kościoła, budzenie powołań misyjnych, ożywianie ducha współpracy w dziele ewangelizacji. Zob. Redemptoris missio, 83.
„Inkulturacja «oznacza wewnętrzne przekształcenie autentycznych wartości kulturowych przez ich integrację w chrześcijaństwie i zakorzenienie chrześcijaństwa w różnych kulturach» […]. Poprzez inkulturację Kościół wciela Ewangelię w różne kultury i jednocześnie wprowadza narody z ich kulturami do swej własnej wspólnoty; przekazuje im własne wartości, przyjmując wszystko to, co jest w nich dobre i odnawiając je od wewnątrz” (Redemptoris missio, 52).
Katechiści to katecheci działający na terenach misyjnych. „Urodzeni w rodzinach już chrześcijańskich lub nawróceni kiedyś na wiarę chrześcijańską i wykształceni przez misjonarza lub innego katechistę, potem przez długie lata poświęcają swoje życie dzieciom i dorosłym swych krajów. Bez nich z pewnością nie powstałyby kwitnące dziś Kościoły” (Catechesi tradendae, 66).
Działalność misyjna Kościoła kierująca się ku narodom, grupom ludzi, środowiskom społeczno-kulturowym, „w których Chrystus i Jego Ewangelia nie są znane albo w których brakuje wspólnot chrześcijańskich wystarczająco dojrzałych, by mogły wcielać wiarę we własne środowisko i głosić ją innym grupom ludzi” (Redemptoris missio, 33). Inaczej: misje.
„Ogólnie «misjami» nazywa się specjalne przedsięwzięcia, które wysłani przez Kościół głosiciele Ewangelii, idąc na cały świat, podejmują celem wykonania zadań głoszenia Ewangelii i zakładania Kościoła wśród narodów lub grup społecznych jeszcze nie wierzących w Chrystusa; dochodzą one do skutku przez działalność misyjną, a przeważnie prowadzi się je na pewnych terenach uznanych przez Stolicę Apostolską. Właściwym celem tej działalności misyjnej jest przepowiadanie Ewangelii i zakładanie Kościoła wśród ludów i grup, gdzie Kościół nie zapuścił jeszcze korzeni” (Ad gentes, 6).
Nauka teologiczna o misjach, o głoszeniu Ewangelii i zakładaniu Kościoła. Studia misjologiczne obejmują wykłady specjalistyczne z: teologii misji, historii misji, antropologii misyjnej, religioznawstwa, etnografii.
Kapłan, osoba zakonna lub świecka obdarzona specjalnym powołaniem i posłana przez Kościół na misje.
Nakaz dany przez Jezusa Chrystusa Apostołom, w którym zobowiązuje ich do głoszenia Ewangelii wszystkim narodom i zapewnia ich o swojej pomocy. Nakaz misyjny znajdujemy w Ewangeliach (Mk 16, 15; Mt 28, 18-20; Łk 24, 46-49, J 20, 21-23 ) i w Dziejach Apostolskich (Dz 1,8).
Głoszenie Ewangelii, przepowiadanie wiary osobom ochrzczonym, szczególnie w krajach o starej tradycji chrześcijańskiej, które „utraciły żywy sens wiary albo nie uważają się już za członków Kościoła, prowadząc życie dalekie od Chrystusa i Jego Ewangelii” (Redemptoris missio, 33).
„Ognisko” – według jednej z definicji – to miejsce, w którym coś się skupia lub z którego coś się rozprzestrzenia. Ognisko misyjne to grupa osób zainteresowanych misjami, które wspólnie pogłębiają swoją wiedzę na temat misji i razem podejmują działania na rzecz misji.
Specjalne powołanie, którym obdarzone są osoby gotowe włączyć się w posługę misyjną i osobiście głosić Ewangelię aż po krańce ziemi.
Głoszenie Ewangelii ludziom, do których ona jeszcze nigdy nie dotarła.
Kościelne jednostki administracyjne (archidiecezje, diecezje, misje sui iuris…) podlegające Kongregacji Ewangelizacji Narodów.
Świadoma, dobrowolna i nieodpłatna praca na rzecz innych na polu działalności misyjnej Kościoła. Może wiązać się z wyjazdem na określony czas do kraju misyjnego i podjęcia tam konkretnej pracy. Wolontariat misyjny często organizowany jest przy zgromadzeniach prowadzących działalność misyjną, np. Stowarzyszeniu Misji Afrykańskich, salezjanach, pallotynach, oblatach.
Osoba pracująca dobrowolnie, bez wynagrodzenia na rzecz wybranego wolontariatu misyjnego.
Współpraca misyjna jest udziałem wspólnot i poszczególnych wiernych we współodpowiedzialności za działalność misyjną (zob. Redemptoris missio, 77). Wśród form współpracy misyjnej należy wymienić: współpracę duchową poprzez modlitwę, ofiarę i świadectwo życia, troskę o powołania misyjne, pomoc materialną, osobiste zaangażowanie poprzez wolontariat misyjny.
Zgromadzenie życia konsekrowanego o charyzmacie misyjnym ukierunkowane jest na pracę na misjach. Wśród wielu zgromadzeń misyjnych w Polsce są m.in. Misjonarze Kombonianie Serca Jezusowego, Oblaci Maryi Niepokalanej, Ojcowie Biali, Stowarzyszenie Misji Afrykańskich, Zgromadzenie Słowa Bożego.
Zobacz nasze aktualności