Jan Paweł II

1979 

„Tym Dziełom – zauważa Sobór – słusznie należy się pierwszeństwo, ponieważ są środkiem do wpajania katolikom od dzieciństwa ducha prawdziwie powszechnego i misyjnego…” (DM 28). One to zapewniają skuteczną koordynację w ogólnym ujęciu oczekiwań i potrzeb; od nich rozchodzi się w rozgałęzieniach delikatna sieć miłosierdzia misyjnego. Ale racja ich istnienia nie sprowadza się tylko do funkcji organizacyjnej. W rzeczywistości są one powołane do pełnienia roli aktywnego pośrednictwa i łączności międzykościelnej, sprzyjając częstym i braterskim kontaktom między różnymi Kościołami lokalnymi, między Kościołami dawnej tradycji chrześcijańskiej i Kościołami niedawno założonymi. I na funkcja jest o wiele wznioślejsza, ponieważ bezpośrednio odzwierciedla i popiera cyrkulację miłości.  

1980 

Pragnę przypomnieć znaczenie, jakie dla współpracy mają Papieskie Dzieła Misyjne. Do rozważania ich roli we wspólnocie całego Kościoła jako środków ożywiających wrażliwość misyjną Ludu Bożego (por. DM 38), co będzie przedmiotem refleksji przyszłorocznego Dnia Misyjnego – zaproszeni są wszyscy.  

1981 

Organizowanie akcji misyjnej w październiku, miesiącu poświęconym misjom, którego punktem kulminacyjnym jest Światowy Dzień Misji, zostało powierzone Papieskim Dziełom Misyjnym, ponieważ Dzień ten ustanowiono z ich inicjatywy. W ostatnich latach Papieskie Dzieła Misyjne powstały we wszystkich młodych Kościołach. Ich celem jest wszędzie „napełniać katolików, poczynając od dzieciństwa, duchem prawdziwie powszechnym i katolickim” (DM 38). Zgodnie ze swoimi statutami, które zatwierdziłem ubiegłego roku (26 czerwca 1980 r.), to właśnie stanowi ich pierwszy i zasadniczy cel. Są one instytucją przeznaczoną również do popierania współpracy misyjnej wszystkich poszczególnych Kościołów, biskupów, parafii, wspólnot, rodzin i osób. Ponieważ jest to obowiązkiem wszystkich, dlatego można prosić każdego o popieranie i dawanie pierwszeństwa działalności Papieskich Dzieł Misyjnych.  

[…] zwracam się do wszystkich z apelem, aby wspierali fundusz centralny Papieskich Dzieł Misyjnych, których ściśle określonym celem jest zapewnienie młodym Kościołom regularnej pomocy. Przykład chrześcijan w krajach mniej uprzywilejowanych, którzy, mimo ubóstwa, dają własny obol, powinien skłonić do refleksji chrześcijan z krajów bogatych, którzy często oddają zaledwie drobną część tego, co posiadają w nadmiarze. 

Uprzywilejowane miejsce należy przyznać Papieskim Dziełom Misyjnym, ponieważ one wspierają bezpośrednie głoszenie Ewangelii, które jest podstawowym i właściwym obowiązkiem Kościoła. Właśnie w tym głoszeniu mieści się fundament prawdziwego rozwoju i prawdziwego wyzwolenia człowieka. Dlatego Papieskie Dzieła Misyjne, poprzez programy powszechnej pomocy, biorą na siebie brzemię potrzeb wszystkich młodych Kościołów, żadnego z nich nie wyłączając. Ta powszechność stanowi właściwy ich charakter. […] 

Październik powinien być wszędzie miesiącem powszechnej misji, miesiącem wzajemnej pomocy pod przewodnictwem Papieskich Dzieł Misyjnych. Stosownie do nowych Statutów tychże Dzieł, wzywa się biskupów, „aby zwrócili się z prośbą do osób odpowiedzialnych za dzieła katolickie oraz do wiernych o zaniechanie w tym okresie zbiórek mających charakter partykularny”. 

1982 

Pragnę polecić, by w planowaniu tej odnowy zapału misyjnego, który stanowi niezbędny element samego życia i rozwoju Kościołów lokalnych oraz całego Kościoła, sięgano po to niezastąpione narzędzie współpracy misyjnej, którym są Papieskie Dzieła Misyjne, tak bardzo zalecane przez moich Poprzedników, którym „zawsze i wszędzie – jak stwierdza Ad gentes (n. 38) – słusznie należy się pierwszeństwo i których wzmacnianie i rozwój we wszystkich diecezjach jest dziś wskazany bardziej aniżeli kiedykolwiek”.  

Światowy Dzień Misyjny stwarza okazję do szczególnego przypomnienia Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary, którego zasługą jest przedłożenie Jego Świątobliwości Piusowi XI w 1926 roku szczęśliwego projektu ogłoszenia dorocznego dnia poświęconego działalności misyjnej Kościoła. Na Dziele spoczywa obowiązek propagowania i organizowania wespół z innymi Dziełami Papieskimi i pod kierunkiem zaangażowanych w nie biskupów, tego Dnia Misyjnego. 

Trzeba też skierować słowo należnej zachęty do Papieskiej Unii Misyjnej, której naczelnym zadaniem jest rozbudowanie i kształtowanie zrozumienia dla pilności sprawy misji, za pośrednictwem kapłanów, zakonników i zakonnic, we wszystkich kręgach Ludu Bożego. Od prawidłowego rozwoju tego stowarzyszenia będzie w dużej mierze zależał stopień „umisyjnienia” całego Kościoła i w sposób szczególny wrażliwość na sprawy misyjne kapłanów, do których Unia zwraca się w pierwszym rzędzie. Chodzi o to, aby w sposób naturalny coraz żywsza i głębsza świadomość apostolskości wpisanej w samą naturę kapłaństwa pobudziła ich do wychodzenia poza granice własnej diecezji, nie tylko w sensie duchowym, ale także i fizycznie, po to, aby ofiarować swą służbę nawet najodleglejszym Kościołom na ziemi, z których najgłośniej rozlega się wołanie o pomoc.  

1983 

Chciałbym, aby wszyscy wierni przyłączyli się i wnieśli swój osobisty wkład w wielki ruch „współpracy misyjnej”, otrzymującej od Papieskich Dzieł Misyjnych odpowiednie środki, które właściwie i skutecznie, duchowo i materialnie, wspierają działalność pionierów Ewangelii (por. DM 38). 

[…] Tak więc podczas Światowego Dnia Misyjnego Kościół – troszcząca się o dobro wszystkich ludzi matka i mistrzyni – właśnie za pośrednictwem wspomnianych Dzieł Papieskich wyciąga swą dłoń, przyjmując pomoc ludzi dobrej woli.  

1984  

Pragnę zaproponować go [Nadanie wartości cierpieniu: program Papieskich Dzieł Misyjnych] wszystkim chrześcijanom, raz jeszcze przypominając, że każdy ochrzczony, choć w różnej mierze i na różny sposób, jest i powinien być misjonarzem (por. Ad gentes, 36; Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 781). 

W szczególny sposób powierzam go Papieskim Dziełom Misyjnym, które w sposób szczególny są narzędziem misyjnego rozwoju Kościoła i które nie tylko w specyficznej atmosferze Dnia Misyjnego, ale w ciągu całego roku, powinny budzić misyjnego ducha, który nie jest czymś marginalnym, lecz istotnym elementem natury Mistycznego Ciała. 

Dzieło Rozszerzania Wiary, Dzieło Świętego Piotra Apostoła dla seminarzystów oraz na rzecz powołań kapłańskich i zakonnych na ziemiach misyjnych, Dzieło Misyjne Dzieci, Unia Misyjna Duchowieństwa oraz instytuty świeckie są sprawdzonymi w ciągu całych dziesięcioleci narzędziami, służącymi rozwojowi misji w rozmaitych dziedzinach. 

Wiem dobrze, że te zasłużone Dzieła, oprócz gromadzenia środków finansowych wspaniałomyślnie ofiarowanych przez wiernych – środków niezbędnych dla tworzenia kościołów, seminariów, szkół, przedszkoli, szpitali – prowadzą intensywną działalność misyjną. Nadawanie cierpieniu wartości misyjnej, które pragnę polecić specjalnej uwadze Ludu Bożego z okazji Dnia Misyjnego 1984 roku, również stanowi jeden z najszlachetniejszych wyrazów ich apostolatu. Znalazł on powszechny odzew wśród chorych ludzi, starych, odepchniętych, emigrantów, a także wśród więźniów. 

1985 

Papieskie Dzieła Misyjne są – jak czytamy w ich statutach – „oficjalnym i głównym narzędziem wszystkich Kościołów, służącym współpracy misyjnej” (Statuty Papieskich Dzieł Misyjnych, Rzym, 1980, rozdz. I, n. 2). „Tym Dziełom bowiem słusznie należy się pierwszeństwo, ponieważ są środkiem tak do wpajania katolikom od dzieciństwa ducha prawdziwie powszechnego i misyjnego, jak i do pobudzania do skutecznego zbierania dobrowolnych ofiar na rzecz wszystkich misji, zależnie od ich potrzeb” (Ad gentes, 38). Są to rzeczywiście aktywne, nowoczesne i dynamiczne instytucje, które pod każdym względem wspierają bezpośrednią pracę misjonarzy działających na pierwszej linii oraz zapewniają niezbędną pomoc ludności powierzonej ich opiece duszpasterskiej. 

Papieskie Dzieła Misyjne, choć niestety nie mogą dotrzeć do wszystkich, są narzędziem miłości Ludu Bożego, tego cudu braterskiej miłości, który odnawia się co roku dla dobra wielu. 

Jednym z czterech Dzieł jest Unia Misyjna Duchowieństwa i właśnie ona, poprzez stałą pracę animatorską, kierowaną przez tych, którzy prowadzą Lud Boży, właściwie uformowanych, odpowiednio „wychowanych” do pracy misyjnej, będącej nieodłącznym elementem ich powołania, utrzymuje wśród wiernych żywą świadomość obowiązku współpracy misyjnej. 

Dlatego pragnę raz jeszcze powiedzieć wszystkim kapłanom, zakonnikom, zakonnicom, członkom instytutów świeckich, tym, którym dana jest radość życia konsekrowanego, by nie pracowali samotnie, ale silnie złączeni pod znakiem jednego ideału i ze wspólnym wszystkim zaangażowaniem. 

Unia Misyjna Duchowieństwa stwarza te możliwości, formując was w duchu misyjnym, udzielając wam wsparcia, pomagając w waszej drodze. 

Ufam, że to Orędzie, zaniesione do wszystkich wiernych w poszczególnych Kościołach lokalnych, we wszystkich obudzi poczucie obowiązku wspierania Papieskich Dzieł Misyjnych, które niestety jeszcze nie wszędzie są znane i nie wszędzie istnieją. 

Wspierając Papieskie Dzieła Misyjne, każdy chrześcijanin będzie mógł czuć się żywą i żywotną cząstką Kościoła powszechnego i zgłębić najbardziej autentyczny sens jego katolickości: bowiem Papieskie Dzieła Misyjne są najskuteczniejszym środkiem wiodącym do tego, by wszyscy chrześcijanie, uczestnicząc w wysiłku misyjnym Kościoła, czuli się i byli naprawdę „żywymi kamieniami” (por. 1 P 2,5) w budowli Mistycznego Ciała. 

1986 

Są one instytucją Kościoła powszechnego i wszystkich Kościołów partykularnych, będąc „uprzywilejowanym narzędziem Kolegium Biskupiego, zjednoczonego z Następcą Piotra i dzielącego z nim odpowiedzialność za Lud Boży, który jest w całości misyjny” (por. Statuty Papieskich Dzieł Misyjnych, I, n. 6, 1980). Dzieła te od ponad stu pięćdziesięciu lat stopniowo tworzy pośród swego Ludu Duch Pański, aby ukazać światu to szczególne zaangażowanie miłości, które towarzyszy całemu wysiłkowi ewangelizacyjnemu w świecie. Dzieła Misyjne stanowią „uprzywilejowany środek porozumiewania się Kościołów partykularnych między sobą […] oraz każdego z nich z Papieżem, który w imię Chrystusa przewodniczy powszechnej wspólnocie miłości” (tamże, I, 5). 

W historii współpracy misyjnej Papieskie Dzieła zbudowały „mosty solidarności”, które z pewnością się nie załamią, gdyż opierają się na ożywianej przez Eucharystię wierze w Zmartwychwstanie Chrystusa. 

W tej trwałej i wielkiej budowli laikat katolicki zapisał najpiękniejsze karty swej misyjnej żywotności. Postacią symboliczną pozostanie tu na zawsze Paulina Jaricot, inspiratorka dzieła Ewangelizacji Narodów. W przyszłym roku będziemy obchodzili 125 rocznicę zakończenia jej misyjnej drogi; w tym właśnie roku odbędzie się Synod Generalny Biskupów, którego temat – „Powołanie i misja świeckich w Kościele i w świecie” – nabiera, w związku z tą rocznicą, bardzo szczególnej wymowy. 

1987 

Papieskim Dziełom Misyjnym, które z racji ich pochodzenia, struktury i celów mają charakter szczególnych narzędzi uniwersalizmu misyjnego, pragnę powierzyć szczególne zadanie, aby poprzez swoją szeroko rozprzestrzenioną animatorską działalność podtrzymywały w Ludzie Bożym, a zwłaszcza wśród świeckich, świadomość misyjną, jednocześnie ukazując jasno szczególne powołanie tych, którzy otrzymali tę misję. 

Do Papieskich Dzieł Misyjnych także należy szerzenie wśród wiernych zainteresowania misjami, pobudzanie ich do duchowego i materialnego uczestniczenia w nich, a ponadto zachęcanie młodzieży do realizowania powołań misyjnych. W świecie pozbawionym perspektyw i pełnym niepewności, niech nigdy nie ustaną w pobudzaniu i propagowaniu wśród świeckich szlachetnych ideałów misyjnych, tak aby wielu z nich na wezwanie Pana odpowiedziało: „Oto ja, poślij mnie” (Iz 6,8). 

1988 

Mówiąc o ożywianiu świadomości misyjnej we wspólnotach chrześcijańskich, należy wspomnieć o Papieskich Dziełach Misyjnych, które wyróżniają się w Kościele niezwykłą aktywnością i wytrwałością w nawiązywaniu współpracy misyjnej poprzez wielorakie i trafne inicjatywy, których celem jest animowanie, informacja oraz wychowywanie w poczuciu powszechności i w duchu misyjnym. Zajmują się one również rozległą dziedziną działalności charytatywnej oraz pomocy materialnej i dlatego proszę wszystkich o wspaniałomyślne ofiary na utrzymanie seminarzystów, na formację świeckich, zwłaszcza katechistów, na budowę kościołów, szkół, szpitali i innych placówek społecznych. 

Jednakże główną funkcją Papieskich Dzieł Misyjnych – poczynając od pierwszego z nich, o nazwie Dzieło Rozszerzania Wiary, stawiającego sobie za cel przede wszystkim wychowywanie, informowanie i uwrażliwianie na sprawę misji – pozostaje budzenie ducha misyjnego. 

Wszystkie Dzieła troszczą się o budzenie powołań dla Kościoła misyjnego. To zadanie o podstawowym znaczeniu dla skuteczności misyjnej ad gentes powierzone jest przede wszystkim Dziełu Świętego Piotra Apostoła na rzecz powołań kapłańskich i zakonnych w młodych Kościołach, a także Unii Misyjnej Duchowieństwa, której działalność polega na formowaniu w duchu misyjnym tych, którzy sprawują w Kościele urząd pasterzy, pełnią funkcję animatorów bądź w inny sposób angażują się w duszpasterstwo. Z kolei do Dzieła Misyjnego Dzieci należy wychowanie i budzenie zainteresowania misjami wśród najmłodszych. 

1989 

Z okazji stulecia założenia Dzieła Świętego Piotra Apostoła podkreśliłem tu ze szczególnym naciskiem jego działalność, nie mógłbym jednak zakończyć tego orędzia bez wyrażenia mego poparcia także i dla innych Dzieł Misyjnych: Rozkrzewiania Wiary, Dzieła Misyjnego Dzieci i Unii Misyjnej Duchowieństwa, dzieł, które pozostają nadal w służbie Papieża i wszystkich Kościołów partykularnych. 

Chociaż każde z nich prowadzi własną specyficzną działalność, to jednak ich podstawowy cel jest wspólny: mają zapalać i podtrzymywać w Ludzie Bożym – w pasterzach i wiernych – zawsze żywego ducha misyjnego, który wyraża się w zaangażowaniu na rzecz powołań misyjnych, w świadczeniu pomocy wszystkim misjom w świecie, aby dzięki wielkodusznemu udziałowi wszystkich chrześcijan odpowiadać na wciąż rosnące potrzeby i oczekiwania. 

W tym dniu powszechnego miłosierdzia Papież udziela swego głosu wszystkim ubogim świata, zwłaszcza misjonarzom, którzy wyciągają rękę do swoich braci w wierze i do wszystkich ludzi dobrej woli. 

1990 

Dla wszystkich Światowy Dzień Misyjny powinien być ważnym dorocznym spotkaniem, ale przede wszystkim powinien być nim dla Papieskich Dzieł Misyjnych, będących wybranym narzędziem następcy św. Piotra i Kolegium Biskupów w posłudze głoszenia Ewangelii. Pragnę jeszcze przypomnieć, że ten dzień został ustanowiony w 1926 r. przez papieża Piusa XI na wyraźną prośbę Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary. Do tego Dzieła napływają składane w tym dniu przez wiernych na całym świecie ofiary, z których młode Kościoły otrzymują znaczną pomoc, pozwalają zaspokoić ich potrzeby związane z formacją kleryków, przygotowaniem katechistów, budową kościołów i seminariów i utrzymaniem misjonarzy.  

1991 

W dziele ożywiania ducha misyjnego i współpracy misyjnej, obejmującej wszystkie dzieci Kościoła, pragnę jeszcze raz potwierdzić szczególne zadanie i specyficzną odpowiedzialność spoczywającą na Papieskich Dziełach Misyjnych, o których mówiłem już we wspomnianej encyklice (Redemptoris missio, 84). 

Wszystkie cztery dzieła – Dzieło Rozkrzewiania Wiary, Dzieło Świętego Piotra Apostoła, Dzieło Misyjne Dzieci i Unia Misyjna – mają jeden wspólny cel, którym jest budzenie ducha misyjnego w Ludzie Bożym. Są one wyrazem pamięci i troski Kościołów lokalnych o Kościół powszechny. 

W sposób szczególny chciałbym wspomnieć o Unii Misyjnej, obchodzącej 75. rocznicę powstania. Wielką zasługą tego dzieła jest niestrudzone zachęcanie kapłanów, zakonników, zakonnic oraz animatorów wspólnot chrześcijańskich, by starali się szerzyć ideał misyjny poprzez odpowiednie formy duszpasterstwa i katechezy misyjnej. 

Dzieła Misyjne jako pierwsze powinny urzeczywistniać to, o czym mówiłem już w encyklice: „Kościoły lokalne powinny ożywiać swoją działalność duchem misyjnym jako zasadniczym elementem ich duszpasterstwa zwyczajnego w parafiach, stowarzyszeniach, grupach, zwłaszcza młodzieżowych” (Redemptoris missio, 83). Dzieła Misyjne muszą odgrywać zasadniczą rolę w wypełnianiu tego ważnego posłannictwa, w kierowaniu nim, w formacji misyjnej, w organizowaniu pomocy charytatywnej na rzecz misji. 

1992 

Materialne potrzeby misji są znaczne i rosną nieustannie. Ofiary pieniężne wiernych są niezbędne, by budować Kościół i świadczyć o miłości (por. RMis 81). Dzieło Rozkrzewiania Wiary zajmuje się gromadzeniem środków na potrzeby misji na całym świecie i rozporządza centralnym funduszem solidarności w taki sposób, by nie dopuścić do dyskryminacji w rozdziale pomocy poszczególnym Kościołom, zwłaszcza najuboższym.  

1993 

Wychowywać w duchu ewangelii życia młodzież, poczynając od dzieciństwa: oto wielkie zadanie rodziny oraz wspólnoty chrześcijańskiej. Z tej podstawowej intuicji zrodziło się Dzieło Misyjne Dzieci, założone przez biskupa Nancy, Charles’a Forbin-Jansona w 1843 r. i obchodzące w tym roku 150. rocznicę istnienia. Służba kościelna pełniona przez to dzieło – któremu później przyznano tytuł dzieła „papieskiego” – na wszystkich kontynentach, jest coraz cenniejsza i coraz bardziej opatrznościowa. Przyczynia się ono do ożywienia misyjnej akcji dzieci na rzecz rówieśników. Broni prawa dzieci do wzrastania w godności ludzi wierzących, a nade wszystko pomaga nam w urzeczywistnianiu pragnienia, by poznać i pokochać Boga oraz Mu służyć. Współpraca młodych w ewangelizacji jest bardziej niż kiedykolwiek konieczna. Kościół wiąże z nimi wielką nadzieję, bo wie, że oni potrafią zmienić świat. 

Konieczne jest duchowe wsparcie i przejawy konkretnej solidarności, w tym również pomoc materialna. Niech otworzą się hojne serca wierzących, zwłaszcza tych, którzy mają większe możliwości ekonomiczne i niech wesprą wspaniałomyślnie „Fundusz solidarności”, poprzez który Dzieło Rozkrzewiania Wiary stara się zaspokajać potrzeby misjonarzy. Wśród najpilniejszych potrzeb musimy z pewnością wymienić budowę kościołów i kaplic, gdzie wierni mogą się gromadzić i gdzie sprawuje się Eucharystię; utrzymanie i formację kandydatów do kapłaństwa i katechistów; publikację w językach lokalnych tekstów religijnych służących wychowaniu w wierze, takich jak Pismo Święte, katechizmy krajowe oraz księgi liturgiczne. 

1995 

Przekazując słowa zachęty i błogosławieństwa wszystkim, którzy oddają się czynnie pracy misyjnej, myślę w szczególny sposób o kierownictwie Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary, któremu została powierzona organizacja obchodów dzisiejszego dnia, oraz o pracownikach innych Papieskich Dzieł Misyjnych – niezbędnych struktur przygotowujących do współpracy oraz ważnych instrumentów działania, które pozwalają wspomagać wszystkich misjonarzy w sposób przemyślany i sprawiedliwy. 

1996 

W dziedzinie animacji ruchu misyjnego ważną rolę odgrywają Papieskie Dzieła Misyjne, których zadaniem jest kształtowanie w Kościołach lokalnych i w wiernych świadomości misyjnej. Ich działalność ma ogromne znaczenie dla duchowego wzrostu diecezji, parafii i rodzin chrześcijańskich. 

Chrystus pyta dzisiaj ochrzczonych: „Czy jesteście moimi świadkami?”. Każdy z nas powinien się szczerze nad tym zastanowić: „Czy daję wobec świata świadectwo, którego żąda ode mnie Chrystus? Czy moje życie wyraża wiarę silną, pewną i radosną, czy jest raczej przykładem chrześcijaństwa letniego, zniekształconego przez kompromisy i doraźne ustępstwa?”. 

Słusznie zatem Papieskie Dzieła Misyjne pragną służyć sprawie pogłębienia świadectwa misyjnego, podkreślając w swojej pracy formacyjnej prymat świętości. Jak napisałem w encyklice Redemptoris missio, „misjonarz jest autentyczny jedynie wówczas, gdy wchodzi na drogę świętości. (…) Trzeba wzbudzić nowy «zapał świętości» wśród misjonarzy i w całej wspólnocie chrześcijańskiej, szczególnie wśród tych, którzy są najbliższymi współpracownikami misjonarzy” (n. 90). 

1998 

Obchodziliśmy niedawno 175. rocznicę powstania Dzieła Rozkrzewiania Wiary, założonego w Lyonie w 1822 r. przez młodą świecką kobietę, Paulinę Jaricot, której proces kanonizacyjny jest w toku. Dzieło to, idąc za trafną intuicją, przyczyniło się do szerszego uznania w Kościele pewnych fundamentalnych wartości, rozpowszechnianych dzisiaj przez Papieskie Dzieła Misyjne: wartości samej misji, zdolnej odrodzić w Kościele żywotność wiary, która wzrasta, gdy chrześcijanie starają się głosić ją innym: „Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana” (Redemptoris missio, 2); wartości, jaką jest powszechność powołania misyjnego, oznaczająca, że wszyscy bez wyjątku powinni ofiarnie współpracować z misją Kościoła; wreszcie wartości modlitwy, ofiary cierpienia i świadectwa życia jako elementów o podstawowym znaczeniu dla misji, a dostępnych dla wszystkich dzieci Bożych. 

1999 

Polecam uwadze wiernych zwłaszcza Papieskie Dzieła Misyjne, których zdaniem jest zachęcanie do modlitwy w intencji misji, popularyzacja problematyki misyjnej oraz gromadzenie środków na działalność ewangelizacyjną. Współpracują ściśle z Kongregacją Ewangelizacji Narodów, która koordynuje działania misyjne w porozumieniu z Kościołami partykularnymi oraz z różnymi instytucjami misyjnymi, istniejącymi w całej wspólnocie Kościoła.  

2000  

Jak wiadomo, wszystko, co zostanie zebrane w tym Dniu [Światowym Dniu Misyjnym], za co odpowiadają Papieskie Dzieła Misyjne, jest przekazywane w całości na potrzeby misji uniwersalnej. Przy tej okazji muszę wyrazić gorącą wdzięczność dla tej tak bardzo zasłużonej instytucji kościelnej, która – od 74 lat – troszczy się o organizowanie tego Dnia i animuje misyjnie cały Lud Boży, przypominając wszystkim – od dzieci do dorosłych, od biskupów do kapłanów, od zakonników do wiernych świeckich – że są powołani, aby byli misjonarzami we własnej wspólnocie lokalnej, razem otwierając się na potrzeby Kościoła powszechnego. Animacja i współpraca misyjna, podejmowana przez Papieskie Dzieła Misyjne, przedstawia Ludowi Bożemu misję jako dar z siebie i dar z własnych dóbr materialnych oraz duchowych dla dobra całego Kościoła (por. Redemptoris missio, 81). 

2001 

W tym roku przypada 75. rocznica ustanowienia Światowego Dnia Misyjnego przez papieża Piusa XI, który przychylił się do prośby Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary, aby „ogłosić «dzień modlitwy i upowszechniania idei misyjnej», obchodzony tego samego dnia we wszystkich diecezjach, parafiach i zgromadzeniach świata katolickiego […] oraz by zachęcić do składania ofiar na misje” (Święta Kongregacja ds. Obrzędów: Ustanowienie Światowego Dnia Misyjnego, 14 kwietnia 1926 r.: AAS 19 (1927), s. 23 n.). Od tamtego czasu Dzień Misyjny jest szczególną sposobnością, aby przypominać całemu Ludowi Bożemu o nieustannej aktualności misyjnego posłannictwa, jako że „misje dotyczą wszystkich chrześcijan, wszystkich diecezji i parafii, instytucji i organizacji kościelnych” (Redemptoris missio, 2). 

2002 

Światowy Dzień Misyjny, autentyczne święto misji, pomaga lepiej poznać wartość naszego osobistego i wspólnotowego powołania. Wzywa nas też, abyśmy pospieszyli z pomocą „braciom najmniejszym” (por. Mt 25,40), za pośrednictwem misjonarzy rozproszonych po całym świecie. Na tym polega zadanie Papieskich Dzieł Misyjnych, które od początku służą misji Kościoła, aby także dla najmniejszych ktoś łamał chleb Słowa i niósł im dar nieskończonej miłości, która płynie z Serca samego Zbawiciela. 

2003 

Zadanie pobudzania aktywności misyjnej nadal powinno być poważnym i konsekwentnie wypełnianym obowiązkiem każdego ochrzczonego i każdej wspólnoty kościelnej. Szczególniejszą i sobie właściwą rolę mają do spełnienia w tym zakresie oczywiście Papieskie Dzieła Misyjne, którym dziękuję za dotychczasową wielkoduszną pracę. 

2004 

Jest to również okazja, by przypomnieć o wkładzie, jaki zasłużone Papieskie Dzieła Misyjne wnoszą w apostolską działalność Kościoła. Są mi one bardzo drogie i w imieniu wszystkich dziękuję im za cenną posługę, jaką pełnią na rzecz nowej ewangelizacji. Zachęcam do wspierania ich duchowo i materialnie, aby również za ich pośrednictwem orędzie ewangeliczne mogło dotrzeć do wszystkich narodów zamieszkujących ziemię. 

2005 

Światowy Dzień Misyjny to okoliczność sprzyjająca uświadomieniu sobie pilnej potrzeby uczestniczenia w misji ewangelizacyjnej, w którą zaangażowane są wspólnoty lokalne oraz rozliczne instytucje kościelne, a zwłaszcza Papieskie Dzieła Misyjne i instytuty misyjne. Misja ta, oprócz modlitwy i ofiary, potrzebuje konkretnego wsparcia materialnego. Jeszcze raz korzystam z okazji, by przypomnieć o cennej służbie, jaką pełnią Papieskie Dzieła Misyjne, i zachęcam wszystkich, by ofiarnie je wspomagali duchowo i materialnie.