Lumen Gentium. Zeszyty Misjologiczne Nr 1/2014

Duchowość misyjna

„Działalność misyjna wymaga specyficznej duchowości odnoszącej się w szczególny sposób do tych, których Bóg powołał, aby byli misjonarzami” –podkreślał Jan Paweł II w programowej encyklice Redemptoris missio. W Kościele duchowość misyjna od zawsze była nacechowana miłością Boga i Chrystusa oraz świadomością potrzeby głoszenia Ewangelii,ogłaszania światu odwiecznego planu zbawczej miłości Boga w Trójcy Jedynego i zapraszania wszystkich ludzi na drogę wiary w Chrystusa.

Stąd też ta duchowość„wyraża się przede wszystkim w życiu pełnym uległości Duchowi Świętemu:winniśmy przyzwolić, by On nas kształtował wewnętrznie i w ten sposób bardziej upodabniać się do Chrystusa. Nie możemy dawać świadectwa Chrystusowi, nie odzwierciedlając Jego obrazu, ożywionego w nas przez łaskę i działanie Ducha.Uległość Duchowi Świętemu domaga się następnie przyjęcia darów męstwa i umiejętności rozróżniania, które są istotnymi rysami tej duchowości” (RMis 87). To Duch Święty bowiem prowadzi przez wieki uczniów Jezusa drogami misji.

Drugim, istotnym filarem tej duchowości jest życie tajemnicą „Chrystusa Posłanego”. Nie można zrozumieć misji i żyć nimi bez odniesienia do Chrystusa jako Tego, który został posłany, by ewangelizować. Od misjonarza wymaga się, by tak jak Jezus Chrystus – był gotów „wyrzec się siebie i wszystkiego, co dotychczas uważał za swoje, i stał się wszystkim dla wszystkich: w ubóstwie,które czyni go wolnym dla Ewangelii, w oderwaniu od osób i dóbr z własnego środowiska, by stał się bratem tych, do których został posłany, ażeby nieść im Chrystusa Zbawiciela (RMis 88).

Duchowość misyjną cechuje również miłość do ludzi, których tak ukochał Jezus. „Misjonarz jest człowiekiem miłości: aby mógł głosić każdemu bratu, żejest kochany przez Boga i on sam może kochać, misjonarz musi dawać świadectwo miłości względem wszystkich, poświęcając życie dla bliźniego. Misjonarz jestbratem wszystkich, ma w sobie ducha Kościoła, jego otwartość i zainteresowanie dla wszystkich narodów i ludzi, zwłaszcza dla najmniejszych i najuboższych(RMis 89).

Wreszcie ostatnia, wzniosła cecha duchowości misyjnej to dążenie do świętości. „Powszechne powołanie do świętości jest ściśle związane z powszechnym powołaniem do działalności misyjnej: każdy wierny powołany jest do świętości i do działalności misyjnej. Takie było życzenie Soboru, który pragnie gorąco oświecić wszystkich ludzi blaskiem Chrystusa jaśniejącym na obliczu Kościoła, głosząc Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Duchowość misyjna Kościoła prowadzi do świętości” (RMis 87).

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie

Rozprawy i artykuły
Piotr Piasecki OMI, Teologiczne rozumienie pojęcia duchowości misyjnej
Ks. Marek Tatar, Modlitwa i sakramenty św. fundamentem duchowości misyjnej
Piotr Piasecki OMI, Duchowa gotowość Kościoła do udziału w misji Chrystusa
Jacek Kiciński CMF, Ewangelizować siebie, by ewangelizować innych – refleksja w obszarze misji współdzielonej
Sebastian Wiśniewski OMI, Skuteczność głoszenia słowa Bożego zawartego w kerygmacie

Recenzje
Krystyna Jaciow MC, „Takimi bądźcie”, bł. J. Allamano
Jarosław Różański OMI, „Duchowość misyjna w posoborowej nauce Kościoła Katolickiego”, Piotr Piasecki

Sympozja
Ks. Marek Tatar, Misyjno-posłanniczy charakter kapłaństwa
Luca Bovio IMC, Wiara i misja, fundament i wyzwanie

Kroniki
Wydarzenia I-XII 2013 r.

Życie dla misji
Jarosław Różański OMI, Ojciec dr hab. Antoni Kurek (1931-2014)

Dołączone pliki:

{attach:2}