9 stycznia – bł. Pauliny Jaricot

9 stycznia obchodzimy w Kościele liturgiczne wspomnienie bł. Pauliny Jaricot, założycielki Dzieła Rozkrzewiania Wiary i Żywego Różańca.

Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary zrodziło się z odpowiedzi wrażliwego serca na materialnie trudną sytuację misjonarzy w Chinach. Do tego doszło kilka innych elementów i osób, z których każda wniosła swój własny oryginalny wkład, ale na początku, kładąc fundamenty, stała młoda, wtedy dwudziestoletnia dziewczyna, Paulina Jaricot.

Paulina była najmłodszym dzieckiem Joanny i Antoniego Jaricot. Przyszła na świat w Lyonie, we Francji, 22 lipca 1799 roku. Wychowała się w rodzinie głęboko wierzącej, przywiązanej do Kościoła, pracowitej i solidarnej z potrzebującymi.

W wieku 17 lat przeżyła duchowe przebudzenie i poświęciła swoje życie Jezusowi i Maryi. Zorganizowała w kilku parafiach grupy dziewcząt, którym pokazywała zobowiązania religijne i moralne wynikające z kultu Serca Jezusowego. Dzięki nim rozwinęła system cotygodniowych zbiórek na potrzeby misji. Wspierała w ten sposób francuskich misjonarzy pracujących na Dalekim Wschodzie.

O trudnej sytuacji w Chinach dowiedziała się z biuletynu Paryskiego Seminarium Misji Zagranicznych (MEP). W celu zorganizowania pomocy dla swoich misjonarzy przełożeni seminarium reaktywowali stowarzyszenie, które działało przy ich seminarium przed rewolucją, noszące nazwę: „Stowarzyszenie modlitwy dla uproszenia u Boga nawrócenia niewiernych, wytrwania chrześcijan, którzy żyją między nimi i rozwoju instytucji przeznaczonych do rozkrzewiania wiary”.

Również z biuletynów Paulina dowiedziała się, że anabaptyści w Anglii organizują szeroko zakrojoną akcję pomocy dla swoich misjonarzy, stosując metodę „jednej monety tygodniowo”. Taką samą metodę zaproponowała osobom ze swojego otoczenia. Wówczas Paulinę otaczały dziewczyny w jej wieku, zjednoczone w ruchu „Wynagrodzicielek Najświętszego Serca Pana Jezusa”. Był to ruch nieformalny, działający w różnych parafiach dzielnicy św. Pawła w Lyonie, skupiający często biedne dziewczyny, robotnice lyońskich fabryk. To właśnie one były pierwszymi, które odpowiedziały na apel Pauliny, wspierając misjonarzy z MEP modlitwą i skromnymi ofiarami pieniężnymi.

W 1822 r. biskup Luizjany w Stanach Zjednoczonych Luis W. Dubourg napisał list do lyońskich katolików, prosząc o wsparcie dla swojej nowo utworzonej diecezji. Didier Petit, znajomy biskupa, 3 maja 1822 r. zorganizował spotkanie, na które zaprosił grupę wpływowych osób zainteresowanych działalnością charytatywną. Wobec wcześniejszych nieudanych prób organizacji pomocy, postanowiono utworzyć stowarzyszenie, korzystając z metody rozwijanej przez Paulinę Jaricot. Przyjęto nazwę „Stowarzyszenie Rozkrzewiania Wiary”, zgodną z nazwą zbiórki prowadzonej przez Paulinę.

Benedykt Coste, jeden z uczestników, określił cel działania, a jego słowa stały się fundamentem ideowym Stowarzyszenia Rozkrzewiania Wiary: „Jesteśmy katolikami i musimy troszczyć się o powstanie czegoś katolickiego, czyli uniwersalnego. Nie powinniśmy wspierać w sposób szczególny takiej czy innej, konkretnej misji, ale wszystkie misje świata”.

Sposób organizacji zbiórki wymyślony przez Paulinę Jaricot do tego stopnia wpłynął na rozwój dzieła, że jej wkład trzeba uznać za fundamentalny. Chociaż nie była na zebraniu założycielskim, nie zasiadała w radzie Stowarzyszenia, choć inne osoby jak Petit, Coste i de Verna – pierwszy przewodniczący, mieli swój niewątpliwy wkład, to jednak Paulina Jaricot jest dzisiaj uznawana powszechnie za założycielkę Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary.

W 1826 r. Paulina założyła Żywy Różaniec jako krucjatę modlitwy dla ratowania rodaków przed bezbożnictwem. Wspaniale rozwinięty, ożywił wiarę w wielu francuskich parafiach i stał się podporą dla misjonarzy.

W wieku 35 lat Paulina ciężko zachorowała. Została uzdrowiona w sanktuarium św. Filomeny we Włoszech. Pobyt we Włoszech, a szczególnie w Rzymie, natchnął ją myślą o konieczności modlitw o jedność chrześcijan. Po powrocie do Lyonu opracowała materiały do modlitwy w tej intencji. Zaangażowała się też w sprawy społeczne. Miała w pamięci rewolucję lipcową z 1830 r. i bunt robotników. Otworzyła „Bank Niebios” – instytucję darmowych pożyczek. Chciała też stworzyć przedsiębiorstwo wzorcowe, dbające nie tylko o zysk, lecz także o godność pracownika. Kierownictwo reaktywowanej huty „Rustrel” powierzyła ludziom, którzy ją oszukali. Przedsiębiorstwo nie przetrwało nawet roku. Bankructwo firmy otworzyło drogę do oskarżeń i pomówień, stało się źródłem kłopotów i utrapień. Wyśmiana, opuszczona przez najbliższych, z niespłaconymi długami, zmarła 9 stycznia 1862 roku.

Po latach Kościół uznał jej wkład w powstanie Dzieła Rozkrzewiania Wiary, a lektura jej listów, biuletynów Żywego Różańca i osobistych zapisków pozwoliła poznać bogactwo ducha Pauliny.

Beatyfikacja Pauliny Jaricot odbyła się 22 maja 2022 r., w 200. rocznicę oficjalnego założenia Dzieła Rozkrzewiania Wiary.

---

Modlitwa do bł. Pauliny Jaricot

Panie Jezu Chryste, Ty po Zmartwychwstaniu powiedziałeś do Apostołów: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16, 15). Ty poprzez wieki duchem głoszenia Dobrej Nowiny napełniasz swoich wyznawców, a spośród nich wybrałeś Paulinę Jaricot i natchnąłeś ją, by całkowicie poświęciła się współpracy misyjnej, zakładając Dzieło Rozkrzewiania Wiary i Żywy Różaniec. Spraw, by za jej przykładem jak najwięcej chrześcijan płonęło duchem głoszenia Ewangelii, objawiając Twoją nieskończoną miłość. Za wstawiennictwem bł. Pauliny udziel mi łaski…, o którą szczególnie Cię proszę. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.